Ambrosini AL.12P
W dzisiejszym świecie Ambrosini AL.12P to temat, który zyskał ogromne znaczenie i przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. Od swoich początków do dnia dzisiejszego Ambrosini AL.12P odegrał kluczową rolę w społeczeństwie, wpływając na ludzi w każdym wieku i stylu życia. Jego wpływ był odczuwalny w różnych obszarach, od kultury i rozrywki po politykę i ekonomię. W tym artykule będziemy dalej badać znaczenie i wpływ Ambrosini AL.12P, analizując jego aspekty historyczne, współczesne implikacje i przyszły potencjał.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Ambrosini |
| Typ |
lekki szybowiec transportowo-desantowy |
| Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcja drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
21,34 m |
| Długość |
14,33 m |
| Powierzchnia nośna |
58,53 m² |
| Masa | |
| Własna |
1 588 kg |
| Użyteczna |
1 224 kg |
| Startowa |
2 812 kg |
| Dane operacyjne | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| ładunek do 1200 kg lub 12 żołnierzy z pełnym oporządzeniem | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Ambrosini AL-12P – włoski lekki szybowiec transportowo-desantowy z okresu II wojny światowej
Historia
W 1942 roku w związku planowanym przez wojska włoskie desantem na Maltę w firmie Ambrosini opracowano szybowiec transportowo-desantowy, który otrzymał oznaczenie AL-12P.
W 1942 roku zbudowano jego prototyp a w roku następnym przeszedł badania i próby w locie. Także w 1943 roku w firmie Aerolombardi zbudowano 16 szybowców tego typu.
W związku z rezygnacją z planów desantu na Maltę, nie produkowano już więcej tych szybowców. Część z nich przebudowano na motoszybowce wyposażając je w dwa silniki Alfa Romeo 115 o mocy 225 KM. Motoszybowce otrzymały oznaczenie Ambrosini P-512.
Użycie
Szybowce Ambrosini AL-12P nie były używane w jednostkach liniowych. Natomiast przebudowane na motoszybowce używane były do zadań transportowych do końca wojny.
Opis konstrukcji
Szybowiec AL-12P jest wolnonośnym górnopłatem o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej, drewnianej, pokryty był sklejką. Kabina załogi wraz z przednią, nosową częścią kadłuba była odchylana w prawą stronę, co stwarzało dostęp do ładowni. Po bokach kadłuba znajdowały się małe drzwi.
Płaty o konstrukcji drewnianej kryte były sklejką, lotki płótnem.
Podwozie klasyczne z kółkiem ogonowym, stałe. Koła główne osłonięte były owiewkami.
Bibliografia
- Tadeusz Królikiewicz, Szybowce transportowe, Warszawa: MON, 1985, ISBN 83-11-07162-4, OCLC 750576901.
.svg)
