W tym artykule poruszony zostanie temat Budy Czarnockie, który wywołał duże zainteresowanie i dyskusję w różnych kręgach społeczeństwa. Budy Czarnockie stał się punktem odniesienia w toczącej się dyskusji, a jego aktualność we współczesnym kontekście jest niezaprzeczalna. Poprzez szczegółową analizę zostaną zbadane różne aspekty związane ze Budy Czarnockie, od jego historycznego pochodzenia po dzisiejszy wpływ. Zbadany zostanie jego wpływ w różnych obszarach, a także konsekwencje, jakie ma dla różnych sektorów społeczeństwa. Ponadto zaprezentowane zostaną różne perspektywy i opinie na temat Budy Czarnockie, aby zaoferować holistyczną i wzbogacającą wizję tego niezwykle istotnego tematu.
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
363[2] |
Strefa numeracyjna |
86 |
Kod pocztowy |
18-421[3] |
Tablice rejestracyjne |
BLM |
SIMC |
0403413[4] |
Położenie na mapie gminy Piątnica ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu łomżyńskiego ![]() | |
![]() |
Budy Czarnockie – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Piątnica[4][5].
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0403420 | Pokrzywy | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Przemienienia Pańskiego w Piątnicy[6].
Na podstawie konwencji z 1779 r., aprobowanej przywilejem królewskim, za wsie Nadrzecze, Piasutno i Kolimagi, odstąpione księciu Antoniemu Sułkowskiemu, Mateusz Czarnek, szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego[7], otrzymał w dożywotnie posiadanie wsie: Piątnica, Czarnocin i Budy wydzielone z leśnictwa kupiskiego z warunkiem, że poddani wsi Borkowo prócz danin i czynszów oddawanych do dworu kupiskiego mają wykonywać robocizny w folwarku piątnickim. Mateusz Czarnek dzierżawę powyższą posiadał, aż do rozbiorów Polski i za czasów pruskich[8].
W latach 1921–1939 wieś leżała w województwie białostockim, w powiecie łomżyńskim, w gminie Drozdowo.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 314 osób w 46 budynkach mieszkalnych[9]. Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Drozdowie. Podlegała pod Sąd Grodzki i Okręgowy w Łomży; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Łomży[10].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. Od 22 lipca 1941 r. do wyzwolenia włączona w skład okręgu białostockiego III Rzeszy[11].
Do 1954 roku miejscowość należała do gminy Drozdowo. Z dniem 18 sierpnia 1945 roku została wyłączona z woj. warszawskiego i przyłączona z powrotem do woj. białostockiego[12]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.
W 1835 r. Michał Żukowski tajny radca do szczególnych poleceń przy Iwanie Paskiewiczu, otrzymał donację majoratu Mały Płock i Piątnica, o pow. 4791 mórg 274 pręty, przynoszący roczny dochód 20000 złotych (3000 rubli). W skład tego majątku wchodził folwark Budy Czarnockie[13].
Na początku XX w. właścicielem folwarku Pokrzywy był Józef Karwowski, a przed II wojną światową, jego syn Jan (ur. 1901) żonaty z Marią St. Skibicką (ur. 1911), który w czasie wojny został aresztowany i zginął w obozie koncentracyjnym. Majątek Pokrzywy o pow. 183,00 ha został rozparcelowany 16 marca 1945 roku[13].
Na starych mapach pochodzących z końcówki XVII wieku, miejscowość jest określana nazwą „Budy”.