Bronisława Niżyńska

Bronisława Niżyńska to temat, który na przestrzeni lat przyciągnął uwagę milionów ludzi. Jego wpływ na społeczeństwo był znaczący i wywołał ciągłą debatę w różnych obszarach. Od samego początku Bronisława Niżyńska wzbudził zainteresowanie badaczy, naukowców, entuzjastów i ogółu społeczeństwa, którzy starali się zrozumieć jego implikacje i wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Bronisława Niżyńska i przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, a także jego znaczenie we współczesnym kontekście.

Bronisława Niżyńska
Ilustracja
Bronisława Niżyńska (1908)
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1891
Mińsk

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1972
Los Angeles

Zawód, zajęcie

baletnica

Rodzice

Tomasz Niżyński
Eleonora Niżyńska

Małżeństwo

Aleksandr Koczetowski
Nikołaj Singajewski

Multimedia w Wikimedia Commons
Bronisława i Wacław Niżyńscy –
rzeźba Giennadija Jerszowa

Bronisława Niżyńska (ur. 27 grudnia 1890?/8 stycznia 1891 w Mińsku, zm. 21 lutego 1972 w Los Angeles) – rosyjska tancerka i choreograf pochodzenia polskiego, córka tancerzy Tomasza i Eleonory Niżyńskich, siostra słynnego tancerza Wacława.

Życiorys

W roku 1902 rozpoczęła naukę w Cesarskiej Szkole Teatralnej w Petersburgu, gdzie kształciła cię pod kierunkiem Enrico Cecchettiego. Po ukończeniu studiów w roku 1908 rozpoczęła występy w Teatrze Maryjskim. Od roku 1909 wraz z bratem Wacławem występowała w zespole Siergieja Diagilewa.

Autorka choreografii baletów dla Les Ballets Russes Siergieja Diagilewa. W roku 1914 założyła szkołę baletową w Kijowie, gdzie jednym z uczniów był Serge Lifar. W roku 1921 opuściła Rosję i występowała z zespołem Diagilewa. W roku 1932 założyła we Francji własny zespół baletowy. Od 1937 baletmistrz i choreograf Polskiego Baletu Reprezentacyjnego. Za program występów przygotowanych na Wystawę Paryską (1937) zdobyła Grand Prix w dziedzinie sztuki tanecznej.

W roku 1938 Bronisława Nizyńska utworzyła szkołę baletową w Los Angeles. Współpracowała z American Ballet Theatre. W roku 1945 została baletmistrzem zespołu baletowego Grand Ballet du Marquis de Cuevas. Od roku 1967 kierowała Buffalo Ballet Theater.

Literatura

  • Lucy Moore: Niżyński. Bóg tańca: Marginesy, Warszawa 2014.
  • Ewa Stachniak: Bogini tańca: Znak, Kraków 2017.
  • Richard Buckle: Nijinsky. The Trinity Press. ISBN 0-297-00452-2.

Linki zewnętrzne