Branford Marsalis

W dzisiejszym świecie Branford Marsalis to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Czy to ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy wpływ na kulturę popularną, Branford Marsalis stał się punktem odniesienia w różnych sferach życia codziennego. Od momentu powstania do chwili obecnej Branford Marsalis był przedmiotem badań, debat i podziwu, co dało początek szerokiej gamie perspektyw i opinii na ten temat. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Branford Marsalis i jego znaczenie w bieżącym kontekście.

Branford Marsalis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1960
Breaux Bridge (Luizjana)

Instrumenty

saksofon

Gatunki

jazz (hard bop[1], neo-bop[1], post-bop[1], jazz awangardowy[1], jazz nowoorleański[1], modal jazz[1])

Zawód

muzyk

Wydawnictwo

Columbia, Marsalis Music

Powiązania

Art Blakey, Miles Davis, Wynton Marsalis, Ellis Marsalis, Delfeayo Marsalis, Jason Marsalis, Sting

Strona internetowa

Branford Marsalis (ur. 26 sierpnia 1960 w Breaux Bridge w stanie Luizjana)[2][3]amerykański saksofonista i kompozytor jazzowy. Laureat NEA Jazz Masters Award w 2011[4].

Branford jest najstarszym z sześciu braci Marsalisów, z których czterech jest muzykami jazzowymi, podobnie jak ojciec, Ellis Marsalis. Muzyczną karierę rozpoczął na początku lat 80., grając z zespołami Arta Blakey’ego (The Jazz Messengers) i Clarka Terry’ego. Od 1982 do 1985 grał w zespole swojego brata Wyntona, potem jako członek zespołu akompaniującego Stingowi. Uczestniczył również w trasach koncertowych Milesa Davisa. W 1986 założył własną grupę. Po 1995 eksperymentował z projektem Buckshot LeFonque, usiłując połączyć jazz z R&B, hip-hopem i rockiem.

Jest współtwórcą muzyki do filmów Spike’a Lee: Mo' Better Blues i Do the Right Thing – kompozycje do nich tworzył wspólnie z Terence’em Blanchardem i Billem Lee – ojcem reżysera.

W 2007 zagrał gościnnie na albumie ID Anny Marii Jopek. Kilkakrotnie występował w Polsce. W roku 2024 wspólnie z Mateuszem Smoczyńskim i Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie wykonał podwójny koncert Smoczyńskiego na saksofon tenorowy, skrzypce i orkiestrę 2PiX[5].

Dyskografia

Jako lider

  • 1984 Scenes In The City
  • 1986 Romances for Saxophone
  • 1986 Royal Garden Blues
  • 1987 Renaissance
  • 1988 Random Abstract
  • 1989 Trio Jeepy
  • 1989 Do the Right Thing
  • 1990 Mo' Better Blues (ścieżka dźwiękowa filmu)
  • 1990 Crazy People Music
  • 1991 The Beautyful Ones Are Not Yet Born
  • 1992 I Heard You Twice The First Time (Grammy)
  • 1993 Bloomington
  • 1994 Buckshot LeFonque
  • 1997 Music Evolution
  • 1996 Loved Ones
  • 1996 The Dark Keys
  • 1999 Requiem
  • 2001 Creation
  • 2000 Contemporary Jazz (Grammy)
  • 2002 Footsteps of our Fathers
  • 2003 Romare Bearden Revealed
  • 2004 Eternal
  • 2004 Love Supreme (CD i DVD)
  • 2006 Braggtown
  • 2009 Metamorphosen
  • 2011 Branford Marsalis • Joey Calderazzo – Songs of Mirth and Melancholy

Jako sideman

Przypisy