W dzisiejszym świecie Branford Marsalis to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Czy to ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy wpływ na kulturę popularną, Branford Marsalis stał się punktem odniesienia w różnych sferach życia codziennego. Od momentu powstania do chwili obecnej Branford Marsalis był przedmiotem badań, debat i podziwu, co dało początek szerokiej gamie perspektyw i opinii na ten temat. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Branford Marsalis i jego znaczenie w bieżącym kontekście.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
26 sierpnia 1960 |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki |
jazz (hard bop[1], neo-bop[1], post-bop[1], jazz awangardowy[1], jazz nowoorleański[1], modal jazz[1]) |
Zawód |
muzyk |
Wydawnictwo |
Columbia, Marsalis Music |
Powiązania |
Art Blakey, Miles Davis, Wynton Marsalis, Ellis Marsalis, Delfeayo Marsalis, Jason Marsalis, Sting |
Strona internetowa |
Branford Marsalis (ur. 26 sierpnia 1960 w Breaux Bridge w stanie Luizjana)[2][3] – amerykański saksofonista i kompozytor jazzowy. Laureat NEA Jazz Masters Award w 2011[4].
Branford jest najstarszym z sześciu braci Marsalisów, z których czterech jest muzykami jazzowymi, podobnie jak ojciec, Ellis Marsalis. Muzyczną karierę rozpoczął na początku lat 80., grając z zespołami Arta Blakey’ego (The Jazz Messengers) i Clarka Terry’ego. Od 1982 do 1985 grał w zespole swojego brata Wyntona, potem jako członek zespołu akompaniującego Stingowi. Uczestniczył również w trasach koncertowych Milesa Davisa. W 1986 założył własną grupę. Po 1995 eksperymentował z projektem Buckshot LeFonque, usiłując połączyć jazz z R&B, hip-hopem i rockiem.
Jest współtwórcą muzyki do filmów Spike’a Lee: Mo' Better Blues i Do the Right Thing – kompozycje do nich tworzył wspólnie z Terence’em Blanchardem i Billem Lee – ojcem reżysera.
W 2007 zagrał gościnnie na albumie ID Anny Marii Jopek. Kilkakrotnie występował w Polsce. W roku 2024 wspólnie z Mateuszem Smoczyńskim i Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie wykonał podwójny koncert Smoczyńskiego na saksofon tenorowy, skrzypce i orkiestrę 2PiX[5].