W dzisiejszym świecie Benjamin Proud to temat, który nabrał dużego znaczenia w różnych obszarach i sektorach. Jego wpływ rozprzestrzenił się na społeczeństwo, gospodarkę, politykę i kulturę, wywołując zainteresowanie i debatę na całym świecie. Od początków do współczesnej ewolucji Benjamin Proud był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów i naukowców, którzy starają się zrozumieć jego wpływ na życie codzienne i rozwój nowych paradygmatów. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Benjamin Proud, aby zaoferować wszechstronną i aktualną wizję tego zjawiska, które do dziś wyznacza standardy.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
189 cm[2] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Benjamin Proud (ur. 21 września 1994 w Londynie) – brytyjski pływak specjalizujący się w stylu dowolnym i stylu motylkowym, wicemistrz olimpijski (2024), dwukrotny mistrz świata i trzykrotny mistrz Europy, złoty medalista igrzysk Wspólnoty Narodów.
Na mistrzostwach świata w Barcelonie w półfinale 50 m stylem motylkowym z czasem 23,33 zajął 11. miejsce[3]. Na dystansie 50 m kraulem uplasował się na 18. pozycji (22,31)[4].
Rok później, podczas Igrzysk Wspólnoty Narodów w Glasgow, reprezentując Anglię zdobył trzy medale. W konkurencjach 50 m stylem dowolnym i 50 m stylem motylkowym wywalczył złoto, a w sztafecie 4 × 100 m stylem dowolnym brąz[2].
Na mistrzostwach Europy w Berlinie stanął na podium w dwóch konkurencjach. Proud został mistrzem Europy w sztafecie 4 × 100 m stylem zmiennym[5]. Kolejny medal zdobył na dystansie 50 m stylem motylkowym, gdzie ex aequo z Andrijem Howorowem był trzeci (23,21)[6]. W konkurencji 50 m stylem dowolnym uzyskał czas 21,94 i zajął czwarte miejsce[7].
Podczas mistrzostw świata w Kazaniu zarówno w konkurencji 50 m kraulem (22,04) jak i 50 m delfinem (23,39) uplasował się na ósmym miejscu[8][9]. Na dystansie 100 m stylem dowolnym odpadł w eliminacjach i ostatecznie z czasem 49,35 zajął 23. miejsce[10]. Płynął także w sztafetach kraulowej 4 × 100 m (10. miejsce) oraz zmiennej 4 × 100 m (4. miejsce).
Na mistrzostwach Europy w Londynie wywalczył dwa brązowe medale na dystansie 50 m stylem dowolnym (21,85)[11] i 50 m stylem motylkowym (23,34)[12].
Cztery miesiące później, podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w konkurencji 50 m kraulem znalazł się tuż za podium, uzyskawszy w finale czas 21,68[13]. Dzień wcześniej ustanowił na tym dystansie nowy rekord swojego kraju (21,54)[14]. Na 100 m stylem dowolnym nie awansował do półfinału i z czasem 49,14 zajął 29. miejsce[15].
Na mistrzostwach świata w Budapeszcie zwyciężył w konkurencji 50 m stylem motylkowym, ustanawiając w niej nowy rekord Wielkiej Brytanii (22,75)[16]. Na dystansie 50 m kraulem zdobył brązowy medal, uzyskawszy czas 21,43[17].
Podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu z czasem 21,30 zdobył srebrny medal w konkurencji 50 m stylem dowolnym[18].