Barbara Grocholska

Barbara Grocholska

Barbara Kurkowiak

Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1927 Falenty
Wzrost	169 cm
Informacje klubowe
Klub	Legia Zakopane
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Odznaczenia

Barbara Zofia Grocholska, po mężu Kurkowiak (ur. 24 sierpnia 1927 w Falentach) – polska narciarka, olimpijka z Oslo 1952 i Cortina d’Ampezzo 1956, trenerka, poetka, kapitan Wojska Polskiego^[1].

Do wojny mieszkała w podwarszawskich Falentach^[2]. W 1942 zdała w Warszawie w ramach tajnych kompletów małą maturę. W wieku 17 lat brała udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka w 1. Pułku Szwoleżerów. Posługiwała się pseudonimem „Kuczerawa”. Głównie przebywała na Czerniakowie i Mokotowie^[3]. Po wojnie, ze względu na stan zdrowia, przeniosła się w góry do Zakopanego, gdzie w wieku 18 lat zaczęła jeździć na nartach. Ukończyła Liceum Gospodarstwa Domowego w Kuźnicach w 1947 i rozpoczęła pracę w schronisku na Kasprowym Wierchu jako kelnerka. Uprawianie sportu utrudniała jej astma i liczne kontuzje. Występowała w barwach klubów: SNPTT Zakopane (w latach 1946–1950), WSK Legia Zakopane (1951–1961), WKN Warszawa (1962–1965), Start Zakopane (1966–1968). Jej trenerami byli Jan Lipowski, Stefan Dziedzic i Tomasz Gluziński.

Była wielokrotną mistrzynią Polski w:

• biegu zjazdowym – 1951, 1955, 1956, 1957, 1959, 1961, 1963, 1965
• slalomie gigancie – 1956–1958, 1960, 1963
• slalomie specjalnym – 1953, 1958, 1960–1963
• kombinacji alpejskiej – 1951, 1956, 1961, 1963, 1965

oraz wicemistrzynią w zjeździe (1950, 1953), slalomie (1956–1957) i kombinacji (1958, 1974).

Zdobywczyni medali na Akademickich mistrzostwach świata: złotego (1951) w zjeździe, srebrnego (1951) w slalomie specjalnym oraz brązowego (1953) w slalomie gigancie. Uczestniczyła w mistrzostwach świata w 1958, zajmując 17. miejsce w slalomie specjalnym.

Startowała w igrzyskach olimpijskich w 1952 i 1956. W 1952 wystartowała w trzech konkurencjach alpejskich: zjeździe zajmując 13. miejsce, slalomie gigancie, którego nie ukończyła oraz w slalomie specjalnym, w którym zajęła 14. miejsce. W 1956 wystartowała tylko w zjeździe (zajmując 17. miejsce) oraz w slalomie g`igancie (30. miejsce).

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1968 poświęciła się pracy trenerskiej głównie z młodzieżą szkół podstawowych. Była absolwentką studiów trenerskich w krakowskiej Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego.

W 2023 „za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, za zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Rodzice – Adam Remigiusz i Barbara z domu Czetwertyńska. Miała siedmiu braci i dwie siostry. Mąż Robert Kurkowiak zjazdowiec, z zawodu architekt, zawodnik WKS Legia. Urodziła cztery córki – Barbarę (ur. 1957), Elżbietę (ur. 1958 – narciarkę-alpejkę), Annę (ur. 1967) i Marię (ur. 1969). Mieszkanka Zakopanego.

• Slalom gigant, 1965
• Pod otwartym niebem, Warszawa 1999
• Zawisnąć w locie, Warszawa 2006

• Polski Komitet Olimpijski: Barbara Grocholska – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. . . (pol.).
• Barbara Grocholska Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. . . (ang.).
• Archiwum Historii Mówionej - Barbara Grocholska-Kurkowiak. ahm.1944.pl. . (pol.).
• Legendy polskiego sportu, cz. 1 Białe szaleństwo, Aniela Tajner, fundacja „Gloria Victoribus”, 1991, s. 31–33
• BogdanB. Tuszyński BogdanB., Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, HenrykH. Kurzyński, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, , s. 599–600, ISBN 978-83-86320-10-3, OCLC 749704893 .

• Strona rodziny Grocholskich
• Barbara Grocholska-Kurkowiak – relacja biograficzna nagrana w ramach projektu „Małopolska. Zapomniani Świadkowie XX wieku”. Ośrodek KARTA