Bagiennik żółtobrewy

Bagiennik żółtobrewy to temat, który od lat budzi zainteresowanie wielu osób. Od czasu swojego odkrycia wywołuje debaty, kontrowersje i szeroką gamę opinii. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze Bagiennik żółtobrewy, od jego wpływu na społeczeństwo po możliwe implikacje w przyszłości. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie i znaczenie Bagiennik żółtobrewy dzisiaj, a także możliwe konsekwencje, jakie może mieć w różnych obszarach. Bez wątpienia Bagiennik żółtobrewy to fascynujący temat, który zasługuje na szczególną uwagę i nadal budzi ogromne zainteresowanie na całym świecie.

Bagiennik żółtobrewy
Passerculus sandwichensis[1]
(J.F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

pasówki

Rodzaj

Passerculus[2]
Bonaparte, 1838

Gatunek

bagiennik żółtobrewy

Synonimy
  • Emberiza sandwichensis J.F. Gmelin, 1789[3]
  • Ammodramus sandwichensis (J.F. Gmelin, 1789)[1]
  • Passerculus guttatus Lawrence, 1867
  • Passerculus sanctorum Coues, 1884
  • Passerculus rostratus (Cassin, 1852)
Podgatunki

zobacz opis w tekście

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     przeloty

     zimowiska

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Bagiennik żółtobrewy[5] (Passerculus sandwichensis) – gatunek małego ptaka z rodziny pasówek (Passerellidae). Zamieszkuje Amerykę Północną. Bardzo liczny, nie jest zagrożony wyginięciem. W 2020 roku po raz pierwszy stwierdzony w Polsce.

Występowanie

W sezonie lęgowym bagiennik żółtobrewy zamieszkuje Kanadę, USA wraz z Alaską oraz Meksyk[4][6][7][8]. Podgatunki z południa zasięgu są osiadłe lub migrują na niewielkie odległości[6][7][8]. Pozostałe podgatunki zimę spędzają na wybrzeżach skrajnie południowo-zachodniej Kanady, wzdłuż wschodnich i zachodnich wybrzeży oraz na południu USA, w Meksyku oraz w Ameryce Środkowej[4].

Wyjątkowo zalatuje do zachodniej Palearktyki – do 2021 roku stwierdzony zaledwie 8 razy, głównie na Azorach i w Wielkiej Brytanii[9]. W czerwcu 2020 roku został po raz pierwszy zaobserwowany w Polsce – sfotografowano go w Jastarni na Mierzei Helskiej[9]; Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego zaakceptowała to stwierdzenie i wciągnęła bagiennika żółtobrewego na Listę awifauny krajowej[10][11].

Sporadycznie zalatuje też do Rosji – do 2015 roku odnotowano tam 22 stwierdzenia, głównie z Wyspy Wrangla, Kraju Nadmorskiego i Półwyspu Czukockiego; obserwowano łącznie co najmniej 25 ptaków. W czerwcu 1979 roku odnotowano gniazdowanie w miejscowości Uelen na Czukotce – to jedyny potwierdzony przypadek lęgu tego gatunku ptaka w Palearktyce[12].

Systematyka

Takson ten bywał czasami umieszczany w rodzaju Ammodramus[3]. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje bagiennika żółtobrewego za jedynego przedstawiciela rodzaju Passerculus. Wyróżnia 17 podgatunków P. sandwichensis. Proponowane podgatunki oblitus i mediogriseus uznaje za synonimy, odpowiednio, P. s. labradorius i P. s. savanna[13].

Niektórzy autorzy podgatunki z południowo-zachodniej części zasięgu wydzielają do osobnych gatunków: P. guttatus (obejmujący podgatunki beldingi i guttatus), P. sanctorum i P. rostratus (podgatunki rostratus i atratus). Takie ujęcie systematyczne zastosowali np. autorzy Handbook of the Birds of the World[14][15][16] oraz (od 2016 roku) IUCN. Czasami za osobny gatunek jest także uznawany takson princeps[3].

Podgatunki

  • P. sandwichensis princeps Maynard, 1872 – bagiennik wyspowy[5] – Sable Island.
  • P. sandwichensis labradorius Howe, 1901 – środkowa i wschodnia Kanada oraz północno-środkowe USA.
  • P. sandwichensis savanna (A. Wilson, 1811) – południowa i południowo-wschodnia Kanada oraz północno-wschodnie USA.
  • P. sandwichensis anthinus Bonaparte, 1853 – Alaska i północno-zachodnia Kanada.
  • P. sandwichensis sandwichensis (J.F. Gmelin, 1789) – bagiennik żółtobrewy[5] – wschodnie Aleuty i wyspy Alaski.
  • P. sandwichensis brooksi Bishop, 1915 – południowa-zachodnia Kanada i północno-zachodnie USA.
  • P. sandwichensis alaudinus Bonaparte, 1853 – wybrzeża Kalifornii.
  • P. sandwichensis nevadensis Grinnell, 1910 – południowo-środkowa Kanada i zachodnio-środkowe USA.
  • P. sandwichensis brunnescens (A.W. Butler, 1888) – północno-środkowy Meksyk.
  • P. sandwichensis wetmorei van Rossem, 1938 – południowo-zachodnia Gwatemala.
  • P. sandwichensis beldingi Ridgway, 1885 – południowo-zachodnie USA i północna Kalifornia Dolna.
  • P. sandwichensis anulus Huey, 1930 – zachodnio-środkowa Kalifornia Dolna.
  • P. sandwichensis guttatus Lawrence, 1867 – bagiennik pasiasty[5] – południowo-środkowa Kalifornia Dolna.
  • P. sandwichensis magdalenae van Rossem, 1947 – południowa Kalifornia Dolna.
  • P. sandwichensis sanctorum Coues, 1884 – bagiennik kalifornijski[5] – Wyspy San Benito.
  • P. sandwichensis rostratus (Cassin, 1852) – bagiennik wielkodzioby[5] – północno-wschodnia Kalifornia Dolna i północno-zachodnia Sonora.
  • P. sandwichensis atratus van Rossem, 1930 – wybrzeża Sonory do stanu Sinaloa.
Śpiew bagiennika żółtobrewego

Morfologia

Długość ciała 12,5–16,5 cm. Wierzch ciała szarobrązowy, spód kremowy; na całym ciele widać ciemnobrązowe kreski, które tworzą najczęściej plamę na środku piersi. Przez środek ciemienia ciągnie się biały pasek, nad okiem szeroka, żółta brew. Ogon krótki, wcięty; nogi różowe. Zachodnie podgatunki są ciemniejsze niż wschodnie; cechę rozpoznawczą stanowi brew.

Gniazdo z jajami i świeżo wyklutym pisklęciem

Środowisko

Zarówno w sezonie lęgowym, jak i na zimowiskach bagienniki żółtobrewe występują na terenach trawiastych z nielicznymi drzewami, w tym na preriach, łąkach, pastwiskach, porośniętych trawą poboczach dróg, mokradłach turzycowych i polach uprawnych obsadzonych roślinami okrywowymi, takimi jak lucerna. W pobliżu oceanów zamieszkują także ujścia rzek i słone bagniska w strefie pływów. Na Alasce i w północnej Kanadzie zamieszkują tundrę porośniętą krzewiastymi wierzbami[17].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje bagiennika żółtobrewego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[4][17]. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji lęgowej na około 170 milionów osobników[17].

Od 2016 roku IUCN uznaje za osobne gatunki następujące taksony:

  • P. (s.) guttatus – bagiennik pasiasty – gatunek najmniejszej troski, trend liczebności spadkowy[6].
  • P. (s.) sanctorum – bagiennik kalifornijski – gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened), trend liczebności stabilny[7].
  • P. (s.) rostratus – bagiennik wielkodzioby – gatunek najmniejszej troski, trend liczebności nieznany[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Passerculus sandwichensis, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Passerculus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  3. ↑ a b c Savannah Sparrow (Passerculus sandwichensis). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  4. ↑ a b c d Passerculus sandwichensis, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. ↑ a b c d e f Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Passerellidae Cabanis & Heine, 1850–1851 – pasówki – New World sparrows and allies (wersja: 2021-01-20). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  6. ↑ a b c BirdLife International, Passerculus guttatus, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  7. ↑ a b c BirdLife International, Passerculus sanctorum, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  8. ↑ a b c BirdLife International, Passerculus rostratus, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  9. ↑ a b wynik wyszukiwania: Passerculus sandwichensis. Tarsiger.com . . (ang.).
  10. ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 37. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2020. „Ornis Polonica”. 62, s. 113–148, 2021. 
  11. ↑ Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. .
  12. ↑ Vladimir Yu Arkhipov & Łukasz Ławicki. Nearctic passerines in Russia. „Dutch Birding”. 38, s. 201–214, 2016. (ang.). 
  13. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World Sparrows, Bush Tanagers. IOC World Bird List (v11.1). . (ang.).
  14. ↑ Belding's Sparrow (Passerculus guttatus). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  15. ↑ San Benito Sparrow (Passerculus sanctorum). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  16. ↑ Large-billed Sparrow (Passerculus rostratus). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  17. ↑ a b c Savannah Sparrow Life History. All About Birds . Cornell Lab of Ornithology. . (ang.).

Bibliografia

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne