Aurel Țicleanu

W tym artykule zbadamy wpływ Aurel Țicleanu na różne obszary życia codziennego. Od wpływu na technologię po rolę w społeczeństwie, Aurel Țicleanu stał się tematem o coraz większym znaczeniu we współczesnym świecie. Poprzez dogłębną analizę sprawdzimy, jak Aurel Țicleanu ukształtował sposób, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem, a także jakie ma to konsekwencje dla przyszłości. Od jego początków po obecną obecność, ten artykuł ma na celu rzucić światło na kluczową rolę, jaką odgrywa Aurel Țicleanu w naszym codziennym życiu oraz w jaki sposób jego wpływ będzie nadal kształtował naszą teraźniejszość i przyszłość.

Aurel Țicleanu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1959
Teliuc

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1974–1976 Metalurgistul Sadu
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976–1985 CS Universitatea Craiova 232 (10)
1985–1989 Sportul Studențesc Bukareszt 105 (11)
1989–1990 Olympiakos Nikozja 10 (0)
W sumie: 347 (21)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979–1986  Rumunia 44 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1991–1992 UT Arad
1992–1994 Oțelul Galați
1994 Universitatea Krajowa
1994–1995 Rumunia U-21
1995–1996 Evagoras Pafos
1997 Rocar Bukareszt
1998–1999 Maghreb Fez
1999 Astra Ploeszti (asystent trenera)
2000 Oțelul Galați
2002 Partizani Tirana
2002 Bangladesz U-20
2002 Maghreb Fez
2002–2003 Dinamo Tirana
2003 KS Lushnja
2003–2004 Maghreb Fez
2004 Hassania Agadir
2006–2008 Al-Sahel
2008 Al-Jahra
2008–2009 Asz-Szabab (zespół U-19)
2009–2010 Al-Sahel
2010 Universitatea Krajowa
2011 Universitatea Krajowa
2011–2012 Ohud Medina
2013 Corona Braszów
2013 FC Brașov
2016 Qatar SC
2018–2019 Rumunia U-17
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Aurel Țicleanu (ur. 20 stycznia 1959 w Teliucu[1]) – rumuński piłkarz i trener, reprezentant kraju grający na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa

Nicolae urodził się w miejscowości Teliuc i w 1974 w tamtejszym zespole Metalurgistul Sadu rozpoczął swoją przygodę z futbolem[1]. Profesjonalną karierę piłkarską rozpoczął w 1976 w zespole CS Universitatea Craiova.

Z klubem dwukrotnie zdobywał Mistrzostwo Rumunii w latach 1979/1980 i 1980/1981 oraz 4 razy Puchar Rumunii w latach 1976/1977, 1977/1978, 1980/1981 i 1982/1983. Dotarł także do półfinału Pucharu UEFA w sezonie 1982/1983. W sumie w tym zespole grał przez 9 lat i w 232 spotkaniach strzelił 10 bramek[2].

W 1985 przeszedł do zespołu Sportul Studențesc Bukareszt. Występował w nim do 1989 i w 105 spotkaniach strzelił 10 bramek. W 1989 wyjechał do stolicy Cypru, Nikozji, aby grać w miejscowym Olympiakosie, w którym w 1990 zakończył karierę piłkarską[3].

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1976/77 CS Universitatea Craiova Rumunia  Liga I 9 0
1977/78 33 1
1978/79 19 0
1979/80 31 1
1980/81 29 2
1981/82 32 0
1982/83 32 1
1983/84 30 3
1984/85 17 2
1985/86 Sportul Studențesc Bukareszt 28 2
1986/87 27 2
1987/88 26 4
1988/89 24 3
1989/90 Olympiakos Nikozja Cypr  Protathlima A’ Kategorias 10 0

Kariera reprezentacyjna

Țicleanu po raz pierwszy w drużynie narodowej zagrał 29 sierpnia 1979 w meczu przeciwko reprezentacji Polski, zakończonym porażką 0:3. Țicleanu wystąpił w eliminacjach do Euro 1984 (5 spotkań) oraz Mistrzostw Świata 1982 (6 spotkań) i Mistrzostw Świata 1986 (1 mecz)[4].

W 1984 został powołany przez selekcjonera Mirceę Lucescu na Mistrzostwa Europy. Podczas turnieju wystąpił w spotkaniach z Hiszpanią i RFN[4].

Po raz ostatni w koszulce reprezentacji Rumunii zagrał 17 marca 1986 w meczu przeciwko reprezentacji Iraku, zakończonym bezbramkowym remisem. Łącznie w latach 1979–1986 Țicleanu wystąpił w reprezentacji w 44 spotkaniach, w których strzelił dwie bramki[5].

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Țicleanu rozpoczął karierę jako trener piłki nożnej. W 1991 roku po raz pierwszy przejął UT Arad. W 1992 został trenerem zespołu Oțelul Galați. Po dwóch meczach jako tymczasowy trener Universitatea Craiova objął drużynę Rumunii U-21. Kolejnymi miejscami pracy były Evagoras Pafos oraz Rocar Bucharest, który grał w Divizia B.

Już po kilku miesiącach został wyrzucony z Rocaru i jako trener wyjechał do Maroka, gdzie trenował Maghreb Fez. W 1999 Țicleanu wrócił do Rumunii i został asystentem trenera Astry Ploiești pod wodzą Costică Ștefănescu, zanim ponownie zatrudnił się w Oțelul Galați.

Țicleanu pracował w Albanii w drużynie Partizana Tirana w 2002, zanim na kilka miesięcy został trenerem młodzieżowej reprezentacji Bangladeszu. W maju 2002 roku wrócił do Maghrebu Fezu, gdzie dotarł do finału Pucharu Maroka. W listopadzie 2002 ponownie przeniósł się do Albanii, gdzie 7 maja 2003 z Dinamo Tirana udało mu się zakwalifikować do finału Pucharu Albanii. Zaraz po meczu Țicleanu zrezygnował ze stanowiska. Pracował także w KS Lushnja[6].

Po powrocie do Rumunii Țicleanu początkowo został dyrektorem sportowym trzeciego ligowego klubu FC Ghimbav 2000, a latem 2004 przejął marokański klub Hassania Agadir. Jednakże umowa została rozwiązana za obopólnym porozumieniem w grudniu 2004. Na początku 2006 roku przeniósł się do Al-Sahel. W 2007 Țicleanu przejął na jeden sezon do ligowego rywala Al-Jahra. W lipcu 2008 podpisał kontrakt jako trener drużyny U-19 Asz-Szabab. 1 sierpnia 2009 Țicleanu ponownie został trenerem drużyny Al-Sahel. W marcu 2010 został zwolniony. Od 25 czerwca 2010 był trenerem Universitatea Craiova[7], ale został zwolniony przez Adriana Mititelu 22 sierpnia 2010[8].

5 lipca 2011 rozpoczął pracę w Ohud Medina[9], w którym pracował do połowy grudnia 2011, a w połowie lutego 2012 podpisał trzymiesięczny kontrakt z Al-Tadamon. W marcu 2013 Țicleanu pracował w Corona Braszów jako dyrektor techniczny[10]. 19 sierpnia 2013 Țicleanu zastąpił Adriana Szabo na stanowisku trenera pierwszoligowego klubu FC Brașov[11].

W czerwcu 2016 Țicleanu objął stanowisko trenera w Qatar SC, zastępując Sebastião Lazaroniego. Pod koniec roku ponownie opuścił klub. W lutym 2018 roku został trenerem reprezentacji Rumunii do lat 17. Było to ostatnie miejsce, w którym Țicleanu pracował.

Sukcesy

Zawodnik

Universitatea Craiova

Trener

Maghreb Fez

Dinamo Tirana

Przypisy

Linki zewnętrzne