Atanazy z Athosu

Obecnie Atanazy z Athosu to temat, który przyciągnął uwagę ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w kulturze popularnej, Atanazy z Athosu okazał się tematem wartym eksploracji i dyskusji. Dzięki ogromnemu zasięgowi i znaczącemu wpływowi nie jest zaskoczeniem, że Atanazy z Athosu jest w centrum uwagi w licznych debatach i rozmowach. W tym artykule zbadamy znaczenie Atanazy z Athosu i to, jak ukształtował on nasz świat w sposób, z którego możemy nawet nie zdawać sobie sprawy. Od bogatej historii po przyszłe implikacje, nie ma wątpliwości, że Atanazy z Athosu będzie nadal tematem zainteresowania wielu osób w najbliższej przyszłości.

Święty
Atanazy z Athosu
opat
święty mnich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 920
Trabzon (Kapadocja)

Data i miejsce śmierci

ok. 1000-1003
Athos (Święta Góra)

Czczony przez

Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną
Kościół Prawosławny

Wspomnienie

5 lipca[a]
18 lipca[b]

Szczególne miejsca kultu

Athos

Wejście do Wielkiej Ławry założonej przez św. Atanazego

Atanazy z Athosu, Atanazy z góry Athos, gr. Αθανάσιος ο Αθωνίτης , cs. Prepodobnyj Afanasij Afonskij, imię świeckie: Abraham (ur. ok. 920 w Trabzonie w Kapadocji, zm. 1000 lub 1003) – święty mnich chrześcijański, twórca Wielkiej Ławry w kompleksie Góry Athos, święty Kościoła katolickiego.

Żywot świętego

Atanazy urodził się w pobożnej rodzinie chrześcijańskiej. Wcześnie stracił rodziców i według hagiografii został wychowany przez mniszkę, której ascetyczny tryb życia zaczął z własnej woli naśladować. Został następnie uczniem duchowym mnicha Michała Maleina. Śluby zakonne złożył ostatecznie w klasztorze Kyminas, przyjmując imię Atanazy. Jako mnich zajmował się przepisywaniem ksiąg i z własnej woli podejmował dodatkowe umartwienia i posty. W związku z tym w 960 przełożony klasztoru zgodził się na opuszczenie przez niego wspólnoty i zamieszkanie jako pustelnik na górze Athos. W nowym miejscu zamieszkania mnich miał być bezskutecznie kuszony przez diabła.

W 963 Atanazy założył na Athosie monaster nazwany Wielką Ławrą, w którym w ciągu roku zgromadził kolejnych 80 uczniów. Opracował dla klasztoru szczegółową regułę życia opartego na modlitwie i pracy na roli, a także uzyskał dla niego szczególne przywileje w postaci honorowego prymatu wśród monasterów na górze oraz wsparcia ze strony cesarza (224 złote monety oraz zapas zboża rocznie)[1]. Pomoc cesarzy umożliwiła mu budowę kilkudziesięciu nowych niewielkich klasztorów, gdzie zamieszkali jego uczniowie[2]. Sam kontynuował życie ascetyczne, przez co zyskał ogromny autorytet i wielu naśladowców. Przypisywano mu zdolność czynienia cudów i jasnowidzenia, jak również co najmniej kilka objawień Matki Bożej.

Zginął w roku 1000 lub 1003 w wypadku w czasie budowy nowej cerkwi w obrębie Wielkiej Ławry, spadając z dachu budynku, z którego pragnął nadzorować postępy prac. Według tradycji miał przewidzieć swoją śmierć. Został uznany za świętego bezpośrednio po swojej śmierci.

Kult

Dzień obchodów
Patronat

Święty Atanazy jest orędownikiem w sytuacjach beznadziejnych. Wierni zwracają się do świętego z prośbą o szybszą śmierć dla osób beznadziejnie chorych.

Ikonografia

W ikonografii święty przedstawiany jest w czarnych szatach mnicha wielkiej schimy bez nakrycia głowy. Ma kędzierzawą, siwą brodę i dużą łysinę czołową.
W prawej ręce trzyma krzyż lub pastorał (żezł), w lewej zwój ze słowami:
"Pospieszmy, by potrudzić się, abyśmy dostąpili Królestwa Niebios"[4].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ liturgia katolicka, a także prawosławna według kalendarza juliańskiego
  2. ↑ prawosławna liturgia według kalendarza gregoriańskiego
  3. ↑ podwójne datowanie

Przypisy

  1. ↑ K. Kokkas: Góra Atos. Brama do nieba. Częstochowa: Edycja Świętego Pawła, 2005. ISBN 83-7168-953-5, ss.83-85
  2. ↑ J. Kłoczowski, Od pustyni do wspólnoty, Czytelnik, Warszawa 1987, ISBN 83-07-01408-05, s.104
  3. ↑ Święty Atanazy z góry Athos, opat na brewiarz.katolik.pl
  4. ↑ prep. Atanazy z Atosu na cerkiew.pl (oprac. Jarosław Charkiewicz)

Bibliografia