Dzisiaj chcę z Wami porozmawiać o Antonio Zecchini, temacie, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie. Antonio Zecchini to idea, która zyskuje na znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, wywołując debaty i refleksje w różnych obszarach. Od momentu powstania Antonio Zecchini przyciąga uwagę ekspertów i zwykłych ludzi, generując niezliczone opinie i stanowiska w tej sprawie. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Antonio Zecchini, analizując jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. Bez wątpienia Antonio Zecchini to koncepcja, która nie pozostawia nikogo obojętnym i ważne jest, aby zrozumieć jej implikacje, aby móc wziąć udział w dyskusjach, które się wokół niej toczą.
| Arcybiskup tytularny Myry | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Nuncjusz apostolski na Łotwie | |
| Okres sprawowania |
1924–1935 |
| Administrator apostolski Estonii | |
| Okres sprawowania |
1924–1931 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Nominacja biskupia |
20 października 1922 |
| Sakra biskupia |
21 grudnia 1922 |
| Data konsekracji |
21 grudnia 1922 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Antonino Zecchini SJ (ur. 7 grudnia 1864 w Viseo we Włoszech, zm. 17 marca 1935 w Rydze) – włoski duchowny rzymskokatolicki, jezuita, arcybiskup tytularny, administrator apostolski Estonii w latach 1924–1931, nuncjusz apostolski na Łotwie w latach 1924–1935.
Antonino Zecchini urodził się w 1864 r. Wstąpił do zakonu jezuitów. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 czerwca 1893 r. Potem pracował w dyplomacji Stolicy Apostolskiej. 10 kwietnia 1924 r. został wysłany do Estonii jako wizytator apostolski. Rok później, 20 października został mianowany arcybiskupem tytularnym Myry oraz delegatem apostolskim dla Litwy, Łotwy i Estonii. Jego konsekracja miała miejsce 21 grudnia 1922 r.[1]
Wraz z utworzeniem przez papieża Administratury Apostolskiej Estonii został jej zarządcą. Dobra znajomość spraw Europy Wschodniej spowodowała, że 14 kwietnia 1926 r. został nuncjuszem apostolskim na Łotwie. Na Litwie udało mu się doprowadzić do zawarcia konkordatu między Rzymem a tym państwem.
13 maja 1931 r. papież Pius XI zwolnił go z funkcji administratora apostolskiego Estonii, powierzając to zadanie proboszczowi Tallinna Eduardowi Prfittlichowi. Do swojej śmierci w 1935 r. pozostał nuncjuszem na Łotwie i w Estonii. Został pochowany w Rydze, gdzie na jego pogrzeb przybyło 100 tys. ludzi, co było jedną z największych manifestacji w tym państwie w okresie dwudziestolecia międzywojennego.