W dzisiejszym świecie Ansaldo SVA.5 zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest to historia danej osoby, analiza głębokiego tematu, upamiętnienie ważnej daty czy cokolwiek innego, Ansaldo SVA.5 przykuł uwagę milionów osób na całym świecie. Znaczenie Ansaldo SVA.5 przekroczyło granice i bariery kulturowe, stając się tematem dyskusji i debat w wielu obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy Ansaldo SVA.5 i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, analizując jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach.
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy SPA-6A |
Moc |
220 KM (162 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
9,10 m |
Długość |
8,10 m |
Wysokość |
3,20 m |
Powierzchnia nośna |
26,90 m² |
Masa | |
Własna |
700 kg |
Startowa |
1 050 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
230 km/h |
Prędkość minimalna |
95 km/h |
Prędkość wznoszenia |
1,7 m/s |
Pułap |
6 000 m |
Zasięg |
1 000 km |
Długotrwałość lotu |
4 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,69 mm (stałe zsynchronizowane, umieszczone w przedniej górnej części kadłuba) | |
Użytkownicy | |
Włochy, Polska | |
Rzuty | |
![]() |
Ansaldo SVA-5 – włoski dwupłatowy samolot rozpoznawczy używany do rozpoznania, jako lekki bombowiec oraz samolot eskortujący ciężkie samoloty bombowe. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku we włoskiej wytwórni lotniczej Societe Gio Ansaldo Cia w Turynie.
W koniec 1916 roku zatrudnieni w wytwórni Societe Gio Ansaldo Cia inż. Umberto Savoia i inż. Emilio Verduzio opracowali nowy lekki jednomiejscowy samolot zwiadowczy w układzie dwupłata, napędzany silnikiem rzędowym chłodzonym cieczą.
Prototyp samolotu zbudowano na początku 1917 roku, a jego oblot nastąpił 3 marca 1917 roku. Samolot otrzymał nazwę SVA-5 (nazwa pochodzi z pierwszych liter nazwisk konstruktorów oraz nazwy firmy Ansaldo, a cyfra oznacza kolejną konstrukcję produkowaną seryjnie). Samolot SVA-5 poprzedzały bowiem jednomiejscowe samoloty rozpoznawczo- bombardujące SVA-3 i SVA-4 wprowadzone do działań bojowych w lotnictwie włoskim na początku 1918 roku na froncie włosko-austriackim.
Prototyp samolotu SVA-5 miał dopracowaną aerodynamicznie sylwetkę, odznaczał się lekkością i zwartością. Dzięki zastosowaniu trójkątnego przekroju tyłu kadłuba, zwężonemu u dołu, pilot samolotu miał bardzo dobrą widoczność w dół do tyłu, co miało duże znaczenie w walkach powietrznych. Przód i środek kadłuba miał kształt prostokąta. Kadłub miał konstrukcję drewnianą, kratownicową, z przodu mieścił silnik osłonięty blachą aluminiową. Za silnikiem, przy końcu płatów, znajdowała się odkryta kabina pilota. Kabinę z przodu osłaniał mały wiatrochron. Na końcu kadłuba umieszczono skośne usterzenie klasyczne z podziałem na stateczniki i stery. Pokrycie kadłuba stanowiła sklejka. Płaty o konstrukcji dwudźwigarowej, drewnianej były kryte płótnem. Lotki znajdował się tylko na płacie górnym. Na nim też w środku umieszczono zbiornik paliwa połączony przewodem z silnikiem. Chłodnicę cieczy chłodzącej umieszczono przed silnikiem. Podczas prób prototyp samolotu spełniał wymagania konstruktorów i przewidziane osiągi, potwierdziły się również dobre właściwości pilotażowe i zwrotność.
Produkcję seryjną samolotu SVA-5 rozpoczęto już na jesieni 1917 roku. Pierwsze z nich pod koniec 1917 roku trafiły do włoskich szkół lotniczych. A od lutego 1918 roku samoloty SVA-5 znalazły się w jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim.
Łącznie w latach 1917–1918 wyprodukowano 1245 samolotów myśliwskich SVA-5 co było wówczas rekordem w produkcji seryjnej samolotów.
Samoloty zwiadowczy SVA-5 w lutym 1918 roku znalazły się we włoskich jednostkach lotniczych na froncie włosko-austriackim. Wykonywały one tam zadania typowo myśliwskie. Na samolocie tym latał również włoski as myśliwski z I wojny światowej mjr Francesco Baracci, choć na tym typie samolotu nie odniósł żadnych zwycięstw. Samolot również zastosowano do strategicznych lotów rozpoznawczych co było możliwe dzięki ich zasięgowi i długotrwałości lotu. Był to pierwszy samolot użyty do takich lotów rozpoznawczych.
Na przykład włoski pilot Tenente Locatelli w dniu 21 maja 1918 roku wykonał lot do Friedrichshafen (Niemcy), gdzie sfotografował bazę sterowców. Ten sam pilot w dniu 21 czerwca dokonał lotu rozpoznawczego nad Zagrzeb. Głośnego rajdu na Wiedeń dokonał na samolocie SVA-5 w dniu 9 sierpnia 1918 roku znany pisarz i pilot włoski Gabriele D'Annunzio, który nad miastem zrzucił ulotki wzywające do zakończenia wojny.
W połowie 1919 roku przebywająca we Włoszech Polska Misja Wojskowa gen. Kątkowskiego zakupiła kilka samolotów SVA-5 dla lotnictwa polskiego. Samoloty te dotarły do Polski w styczniu 1920 roku. Jeden z tych samolotów używany był do szkolenia i treningów w krakowskiej szkole pilotów. W 1923 jeden z nich rozbił się w Krakowie[1]. Co do pozostałych brak jest wiarygodnych informacji.
Samolot SVA-5 był jednomiejscowym samolotem zwiadowczym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – silnik rzędowy chłodzony cieczą, śmigło dwułopatowe, drewniane.