Anna Kołyszko

Anna Maria Kołyszko (ur. 10 marca 1953 w Warszawie, zm. 18 listopada 2009 tamże) – polska tłumaczka literatury pięknej z języka angielskiego.

Urodziła się w rodzinie Kazimierza Kołyszki (1922–1980), ekonomisty, i Marianny z Radomskich (1916–2003), urzędniczki państwowej. Uczęszczała do XXXIII Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Po zdaniu matury, w latach 1971–1973 studiowała anglistykę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, następnie na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończyła w 1976 i uzyskała magisterium. W latach 1976–1979 uczęszczała na studia doktoranckie przy Instytucie Anglistyki UW^[1]. W 1974 r. opublikowała pierwszy przekład opowiadań Anaïs Nin w „Literaturze na Świecie”. Tłumaczenia utworów literackich publikowała m.in. w czasopismach: „Literatura na Świecie”, „ITD”, „Szpilki”, „Słowo Powszechne”, „Obscura”, „Dialog”, „Puls”, „Playboy” „NaGłos”, „Przekrój”, „Zeszyty Literackie”, „Gazeta Wyborcza”. Od 1977 do 1989 współpracowała z Redakcją Opracowań Filmów Telewizji Polskiej, dla której przekładała listy dialogowe do kilkuset filmów. W latach 1977–1984 publikowała recenzje z prozy anglosaskiej w miesięczniku „Nowe Książki”. Od 1982–1991 pracowała w redakcji miesięcznika „Literatura na Świecie”. W latach 80. XX w. współpracowała jako tłumaczka z pismem „Ameryka”, później „Dialogue”. Od 1996 do 2009 współpracowała z miesięcznikiem „Przegląd Reader’s Digest”.

Była członkiem: Koła Młodych Tłumaczy Związku Literatów Polskich (1976–1979), Związku Literatów Polskich (1979–1983), Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (1989–2009), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1990–2009), Polskiego PEN Clubu (1992–2009).

Mieszkała w Warszawie. Zmarła 18 listopada 2009, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 244-2-6)^[2].

• Anne Enright – Tajemnica Hegartych
• Chelsea Handler – W pozycji horyzontalnej
• Clifford Chase – Oskarżony pluszowy M.
• Cormac McCarthy – Dziecię boże
• Donald Barthelme – Osobliwości
• Donald McCaig – Rhett Butler
• Doris Lessing – Alfred i Emily
• Eve Ensler – Monologi waginy
• Henry Miller – Zwrotnik Koziorożca
• Iosif Brodski – Pochwała nudy
• Jack Kerouac – W drodze
• James Patterson – Cross
• James Patterson, Maxine Paetro – Piąty jeździec Apokalipsy
• Janet Malcolm – Dwa życia. Gertruda i Alicja
• Joan Didion – Graj jak się da
• Lawrence Durrell – Monsieur, albo Książę Ciemności, Livia,albo pogrzebanie żywcem, Sebastian, albo wszechwładne namiętności
• Leonard Cohen – Piękni przegrani
• Linda Francis Lee – Diablica w klubie kobiet
• Martin Amis – Pola Londynu
• Matt Richtel – W potrzasku
• Myra Friedman – Janis Joplin. Żywcem pogrzebana
• Nancy Weber – Zamienię życie
• Philip Roth – Kompleks Portnoya
• Robert Coover – Impreza u Geralda
• Ronlyn Domingue – W zbawiennej próżni
• Salman Rushdie – Dzieci Północy
• Susan Sontag – Zestaw do śmierci
• T. Coraghessan Boyle – Rozdarta skała
• Torsten Krol – Biali bogowie
• Virginia Woolf – Noc i dzień (wspólnie z Magdą Heydel)
• Vladimir Nabokov – Pnin, Patrz na te arlekiny!, Czarodziej, Oko, Pamięci, przemów. Autobiografia raz jeszcze, Splendor
• Woody Allen – Bóg

• 1976 – Wyróżnienie „ITD” za przekład Zwierciadła w stronę życia Johna Bartha, fragm. Giles Goat-Boy („ITD”, nr 35/823)
• 1981 – Stypendium im. Janusza Korczaka (Polski PEN Club)
• 1983 – Nagroda „Literatury na Świecie” w kategorii debiutu za przekład Osobliwości Donalda Barthelmego
• 1986 – Wyróżnienie Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich w kategorii prozy za przekład Kompleksu Portnoya Philipa Rotha
• 1989 – Nagroda Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich w kategorii prozy za przekład Dzieci północy Salmana Rushdiego
• 1991 – Nagroda Polskiego PEN Clubu za działalność przekładową
• 1997 – Nagroda literacka ZAiKS-u dla tłumaczy^[3]

• Anna Kołyszko - relacja biograficzna nagrana w ramach projektu „Pamiętanie Peerelu. Opowieści o wspólnych i indywidualnych sposobach na system: 1956–1989”. Ośrodek KARTA