Anna Charlotta Dorota von Medem
Dzisiaj przyjrzymy się Anna Charlotta Dorota von Medem, tematowi, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania Anna Charlotta Dorota von Medem wywarł znaczący wpływ na różne aspekty społeczeństwa, wywołując debaty, kontrowersje i znaczące zmiany. Przez lata Anna Charlotta Dorota von Medem ewoluował i dostosowywał się do zmieniających się okoliczności, zachowując swoje znaczenie w różnych sferach życia. W tym artykule zbadamy historię, wpływ i przyszłość Anna Charlotta Dorota von Medem, przyglądając się, jak ukształtował i nadal będzie kształtować świat, w którym żyjemy.
 Portret Anny Dorothei von Medem Biron, Marcello Bacciarelli, 1790 | |
| księżna Kurlandii i Semigalii | |
| Jako żona | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Fryderyk von Medem |
| Mąż | |
| Dzieci |
Piotr, |
(Anna Charlotte) Dorothea von Medem (ur. 3 lutego 1761 w Mežotne, zm. 20 sierpnia 1821 w Löbichau), znana także jako Dorothea (Dorota) Kurlandzka lub Dorota Biron – hrabianka z arystokratycznej, niemieckiej rodziny von Medem.
Jej ojcem był reichsgraf Fryderyk von Medem. Po ślubie (1779) ze starszym o 37 lat Piotrem Bironem została księżną Kurlandii i Semigalii. W Pałacu Kurlandzkim w Berlinie prowadziła znany salon arystokratyczny, wykonywała także pewne zadania dyplomatyczne.
Z Piotrem (zm. 1800) miała sześcioro dzieci, pierworodny syn Piotr (ur. 1787) zmarł w wieku 3 lat, a czwarta córka Karolina (ur. 1789) w wieku 2 lat. Wieku dorosłego dożyły cztery córki:
- Wilhelmina – żona księcia Juliusza Armanda de Rohan-Guéménée, a później księcia Wasylego Trubeckiego i hrabiego Karola von Schulenburg-Vitzenburga
- Paulina – żona księcia Fryderyka Hermana von Hohenzollern-Hechingen
- Joanna – żona księcia Acarenza, Franciszka Pignatellego de Bellmonte
- Dorota – księżna Dino, żona Aleksandra Edmunda de Talleyrand-Périgord
Istnieje jednak podejrzenie, że najmłodsza córka Dorota była dzieckiem Aleksandra Bendykta Batowskiego, polskiego dyplomaty, z którym Dorota Biron miała wieloletni romans.
Księżna gościła m.in. na polskim dworze królewskim Stanisława Augusta, na którym, jak i „całym towarzystwie warszawskim”, wielkie wrażenie wywarły jej uroda i charakter. Podczas tej wizyty w roku 1790, powstały dwa portrety księżnej z płaskorzeźbionym medalionem zawierającym profilowe ujęcie głowy króla pędzla Marcello Bacciarellego. Jeden z nich znajduje się w warszawskich Łazienkach Królewskich, drugi wchodzi w skład zbiorów Fundacji im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu[1].
W 1793 z fundacji męża na północnej pierzei obecnego pl. Słowiańskiego w Żaganiu wybudowano dla księżnej klasycystyczny pałac miejski, tzw. Dom Wdowi – obecnie siedziba Urzędu Miejskiego w Żaganiu (pl. Słowiański 17). Po śmierci Birona w 1800, przeniosła się doń z dotychczas zajmowanego pałacu książęcego i użytkowała go do śmierci w 1821[2].
Literatura
- Katarzyna Adamek; Marian Ryszard Świątek: Żagań znany i nieznany. Przewodnik historyczny po mieście i okolicy. Żagań
- Katarzyna Adamek. Piotr Biron, Żagańskie Portrety. „Goniec Żagański”. Żagań. maj 1999 r.