Alfred Gradstein

W dzisiejszym świecie Alfred Gradstein staje się coraz bardziej istotne. Od momentu pojawienia się Alfred Gradstein przyciąga uwagę ludzi na całym świecie ze względu na jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, społeczną, polityczną, ekonomiczną czy kulturalną, Alfred Gradstein okazał się tematem ogólnego zainteresowania różnych odbiorców. Dlatego w tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Alfred Gradstein, jego ewolucję w czasie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Poprzez szczegółową analizę staramy się zaoferować kompleksowe spojrzenie na Alfred Gradstein i jego rolę we współczesnym świecie.

Alfred Gradstein
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1904
Częstochowa

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

29 września 1954
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna, muzyka rozrywkowa

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Alfred Gradstein (ur. 30 października 1904 w Częstochowie, zm. 29 września 1954 w Warszawie) – polski kompozytor żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Do 1925 studiował jednocześnie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Konserwatorium Warszawskim u Romana Statkowskiego[1] (kompozycję) i Henryka Melcera (dyrygenturę). Studia uzupełniał w latach 1926–1927 w Hochschule für Musik w Wiedniu u Josepha Marxa (kompozycja)[1] i Clemensa Kraussa (dyrygentura). W 1928 zamieszkał w Paryżu[1]. Poślubił Susanne[2]. W latach 1937–1939 prowadził akcję umuzykalniającą w środowiskach robotniczych we Francji[3].

Podczas II wojny światowej przebywał na południu Francji.

W 1947 roku powrócił na stałe do Polski i zamieszkał w Warszawie[3].

W latach 1948–1950 pełnił funkcję sekretarza generalnego Związku Kompozytorów Polskich[3].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B2-7-4)[4].

Grób kompozytora Alfreda Gradsteina na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Twórczość

Był jednym z czołowych twórców pieśni masowych, za które otrzymał dwie nagrody w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1948. Ponadto komponował utwory sceniczne, kameralne, fortepianowe i piosenki.

Wybrane kompozycje

Sceny baletowe

  • Zaloty
  • Tańce polskie

Utwory kameralne

  • Kwartet smyczkowy (1929)
  • Sonatina skrzypcowa (1936)

Utwory na fortepian

  • Koncert (1932)
  • Hommage a Chopin – 12 etiud (1944)
  • Suita mazurków

Pieśni masowe i piosenki

  • Pieśń o braterstwie (sł. Mirosław Łebkowski) – 1948
  • Pieśń jedności – 1948
  • Piosenka o Warszawie (Włodzimierz Słobodnik) – 1949
  • Młody kraj (Maria Wroncka) – 1950
  • Na prawo most, na lewo most (Helena Kołaczkowska) – 1950
  • O gdańskim murarzu – 1950
  • Pieśń przodowników pracy (Leopold Lewin) – 1950
  • Warszawa-Berlin-Praga (Wojciech Lipniacki) – 1950
  • Dwaj chłopcy (H. Kołaczkowska) – 1951
  • Marsz ZMP (Jerzy Jurandot) – 1951
  • Na ćwiczenia (Leon Pasternak) – 1951
  • Zetempowiec (Jacek Bocheński) – 1951
  • Mój dom (H. Kołaczkowska) – 1952
  • Od Różana trakt (Tadeusz Kubiak) – 1952
  • Spacer wieczorny (Roman Sadowski) – 1952
  • Cześć Partii (Stanisław Ryszard Dobrowolski) – 1953
  • Kto wie (H. Kołaczkowska) – 1953
  • Wzejdą złote kłosy (Hanna Wolska) – 1953
  • Goście z miasta (M. Łebkowski) – 1954
  • Piosenka o kwiatach i drzewach na Placu Konstytucji (Jerzy Kierst) – 1954
  • Spotkanie z Warszawą (T. Kubiak) – 1954
  • Uśmiechnij się (Henryk Gaworski) – 1954
  • Nasza ziemia
  • Staromiejska piosenka

Ordery i odznaczenia

Nagrody

  • nagroda na konkursie puszkinowskim za pieśń Wieczór zimowy (1949)[1]
  • II nagroda na Festiwalu Muzyki Polskiej za kantatę do słów Władysława Broniewskiego Słowo o Stalinie na alt solo, chór męski i orkiestrę (1951)[3]
  • Państwowa Nagroda Artystyczna III stopnia w dziale muzyki za zapoczątkowanie akcji tworzenia pieśni masowej oraz za twórczość w tej dziedzinie, specjalnie za Pieśń ZMP i Pieśń o Warszawie (29 lipca 1950)[6][1]
  • Nagroda Państwowa III stopnia za kantatę Słowo o Stalinie do tekstu Władysława Broniewskiego (1952)[7][8]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Sylwetki kompozytorów polskich (których utwory wykonywane są na koncertach objętych niniejszą publikacją). W: Festiwal Muzyki Polskiej. Program otwarcia. 1951, s. 73.
  2. ↑ Anna Brożek: Obraz duszy polskiej w mazurkach Romana Maciejewskiego. s. 85.
  3. ↑ a b c d Alfred Gradstein, Twórcy , Culture.pl .
  4. ↑ Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 24.
  5. ↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1254 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. . 
  7. ↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. . 
  8. ↑ Dziennik Polski, rok VIII, nr 176, (2639), s. 2.

Bibliografia

  • Słownik muzyków polskich pod redakcją Jerzego Chomińskiego. T.I A–Ł. PWM Kraków 1964.
  • Olgierd Pisarenko, Gradstein Alfred, Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 3 EFG część biograficzna, Kraków: PWM, 1987, s. 436–437, ISBN 83-224-0344-5.
  • Encyklopedia muzyki. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1995.
  • Leon Tadeusz Błaszczyk, Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX I XX wieku. Słownik biograficzny, Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 2014, s. 221, ISBN 978-83-939735-1-4.

Linki zewnętrzne