Ajutthaja

W tym artykule poruszymy kwestię Ajutthaja, która w ostatnich latach zyskała duże znaczenie. Na przestrzeni dziejów Ajutthaja był przedmiotem badań i zainteresowań ekspertów z różnych dziedzin oraz był źródłem debaty i refleksji dla ogółu społeczeństwa. Aby lepiej zrozumieć znaczenie Ajutthaja w obecnym kontekście, przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia, które pozwolą nam uzyskać kompleksową wizję tego tematu. Podobnie zbadane zostaną implikacje, jakie badanie Ajutthaja ma w różnych obszarach, takich jak między innymi kultura, polityka, nauka. Celem wyczerpującej analizy jest przedstawienie czytelnikowi szerokiej i aktualnej wizji Ajutthaja, dostarczenie nowych refleksji i wiedzy, które przyczyniają się do wzbogacenia zrozumienia tego zjawiska.

Ajutthaja
พระนครศรีอยุธยา
Ilustracja
Świątynia Phra Si Sanphet
Państwo

 Tajlandia

Prowincja

Ajutthaja

Data założenia

1351

Populacja (2014)
• liczba ludności


140 000

Nr kierunkowy

035

Kod pocztowy

13000

Położenie na mapie Tajlandii
Mapa konturowa Tajlandii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ajutthaja”
Ziemia14°20′N 100°34′E/14,333333 100,566667
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Ajutthaja[1] (taj. พระนครศรีอยุธยา, RTGS Phra Nakhon Si Ayutthaya) – miasto w Tajlandii, stolica prowincji Ajutthaja, położone kilkadziesiąt kilometrów na północ od Bangkoku. Liczba ludności: 140 000 (2014)[2].

Historia

Miasto powstało w roku 1351 (po zniszczeniu Lop Buri przez epidemię ospy), a jego założycielem był król Ramathibodi I. Ajutthaja szybko rozwinęła się do dużego miasta handlowego ze szlakami do Chin i Indii, a do XV wieku tutejsi władcy podporządkowali sobie większą część terytorium współczesnej Tajlandii, tworząc królestwo Ajutthaji. Na przełomie XVII i XVIII wieku mieszkało tu około miliona osób, czyli tyle co w Londynie i Paryżu razem wziętych[3]. Miasto poprzecinane było siecią kanałów, a część populacji żyła na łodziach. Zamieszkiwali tu kupcy wielu narodowości, w tym Chińczycy, Portugalczycy, Holendrzy, Anglicy i Francuzi. W 1657 roku miasto odwiedził także polski misjonarz Michał Boym. Handlowano ryżem, przyprawami, drewnem i skórami. Ajutthaja zachowała niezależność aż do 1767/1768 roku, kiedy została zrujnowana przez wojska birmańskie. Opuszczone miasto powoli zarosło dżunglą, jednak tutejszy styl architektoniczny był inspiracją dla budowniczych pałaców w Bangkoku.

Współczesność

Dzisiejsza Ajutthaja jest ważnym portem ze względu na położenie w delcie rzeki Menam, leży w regionie słynącym z rybołówstwa. Miasto jest też ośrodkiem handlowym (w tym regionie uprawia się kukurydzę, ryż, tytoń), przemysłowym (branża drzewna, spożywcza, tytoniowa), a przede wszystkim turystycznym. Ponadto jest centrum rzemiosła artystycznego (wyroby ze srebra).

Zabytki

  • muzeum
  • ruiny pałaców
  • Park historyczny Ajutthaja — kompleks świątynny ze stupami i klasztorami (Wat Phra Sri Sanphet, Wat Mahathat, Wat Chai Watthanaram)
  • kamienne posągi siedzącego Buddy

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Polski egzonim wprowadzony na 103. posiedzeniu KSNG.
  2. ↑ :: จังหวัดพระนครศรีอยุธยา :: , www.ayutthaya.go.th .
  3. ↑ George Modelski, World cities -3000 to 2000, Washington 2003.

Bibliografia