W dzisiejszym świecie Adam Wainwright stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim, Adam Wainwright przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jest to zjawisko, które wywołało debatę, refleksję i analizę w wielu dyscyplinach, budząc zarówno entuzjazm, jak i niepokój. Aby rzucić światło na Adam Wainwright i jego wpływ na nasze codzienne życie, w tym artykule zbadamy jego różne aspekty, zbadamy jego pochodzenie i ewolucję oraz przeanalizujemy możliwe konsekwencje, jakie ma to dla przyszłości.
![]() | |||||
miotacz | |||||
Pełne imię i nazwisko |
Adam Parrish Wainwright | ||||
---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
30 sierpnia 1981 | ||||
Odbijał |
prawą | ||||
Rzucał |
prawą | ||||
Debiut |
11 września 2005 | ||||
Ostatni występ |
1 października 2023 | ||||
Statystyki | |||||
Win–loss record |
200–128 | ||||
ERA |
3,53 | ||||
Strikeouty |
2202 | ||||
Kariera klubowa | |||||
|
Adam Parrish Wainwright (ur. 30 sierpnia 1981) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza.
Wainwright został wybrany w 2000 roku w pierwszej rundzie draftu z numerem 29. przez St. Louis Cardinals i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Memphis Redbirds, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 11 września 2005 w meczu przeciwko New York Mets[1][3]. W sezonie 2009 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd, a także zaliczył najwięcej w lidze zwycięstw (19) i otrzymał Złotą Rękawicę[1][4].
W 2010 zaliczając 20 zwycięstw (2. wynik w lidze) i 213 strikeout'ów (4. wynik w lidze) oraz mając wskaźnik ERA 2,42 (2. wynik w lidze), w głosowaniu do nagrody Cy Young Award zajął 2. miejsce za Royem Halladayem z Philadelphia Phillies, którego wybrano jednogłośnie[5]. W lutym 2011 podczas treningu doznał kontuzji prawego łokcia, która wykluczyła go z gry do końca sezonu[6]. W marcu 2013 podpisał nowy, pięcioletni kontrakt wart 97,5 miliona dolarów; to największy kontrakt w historii klubu dla miotacza[7].
13 czerwca 2013 w spotkaniu z New York Mets zaliczył 1000. strikeout w karierze, autując Davida Wrighta w pierwszym inningu[8]. 31 marca 2014 w meczu otwarcia sezonu zasadniczego z Cincinnati Reds, zanotował 100. zwycięstwo w MLB[9]. 25 kwietnia 2015 w meczu z Milwaukee Brewers podczas próby zdobycia pierwszej bazy zerwał ścięgno achillesa w lewej nodze, co wykluczyło go z gry do końca sezonu[10].
Do gry powrócił 3 kwietnia 2016 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates[11]. 20 września 2016 w meczu z Colorado Rockies zaliczył 4 RBI, co dało mu 18 w sumie w sezonie zasadniczym. To największa liczba RBI zaliczona przez miotacza od 1973 roku, kiedy wprowadzono na listę pałkarzy designated hittera[12].
21 kwietnia 2017 w spotkaniu z Milwaukee Brewers zdobył home runa i zaliczył 4 RBI. W tym samym meczu rozegrał na górce pięć zmian, zaliczył 9 strikeoutów i zanotował zwycięstwo[13]. W 2017 po raz pierwszy w swojej karierze zdobył Silver Slugger Award[14].
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
3× All-Star | 2010, 2013, 2014 | [1] |
2× Gold Glove Award | 2009, 2013 | [4][15] |
Silver Slugger Award | 2017 | [14] |