Adam Błotnicki to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób. Od czasu swojego pojawienia się wywołało debaty, kontrowersje i niekończące się badania mające na celu zrozumienie i analizę jego różnych aspektów. W tym artykule szczegółowo zbadamy Adam Błotnicki, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne punkty widzenia, z których można podejść do tego tematu, a także jego implikacje w różnych dziedzinach, takich jak polityka, ekonomia, kultura i technologia. Ponadto skupimy się na opiniach i perspektywach ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję Adam Błotnicki. Bez wątpienia jest to temat fascynujący, który nie pozostawia nikogo obojętnym i zasługuje na szczegółową i wnikliwą refleksję.
Adam Błotnicki przed 1932 | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
16 września 1894 |
---|---|
Data śmierci |
? |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Adam Marian Błotnicki, ps. „Sęp” (ur. 16 września 1894 w Krakowie, zm. ?) – major piechoty Wojska Polskiego.
Urodził się 16 września 1894 w Krakowie, w rodzinie Stanisława Błotnickiego h. Doliwa (1862–1914) i Józefy (ur. 1864)[1][2] . Przed 1914 ukończył gimnazjum.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4][5]. W 1923, jako oficer nadetatowy 34 pułku piechoty (Biała Podlaska) był przydzielony do Oddziału III Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III (Grodno)[6]. W 1924 był przydzielony do 81 pułku piechoty w Grodnie[7]. W 1926 został przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie na stanowisko dowódcy kompanii[2][8]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[9]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do 40 Pułku Piechoty we Lwowie[10], a w marcu 1930 wyznaczony w tym pułku na stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego[11][12]. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[13]. W marcu 1932 został przeniesiony do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko dowódcy batalionu[14][15]. W tym samym roku został przeniesiony do 61 Pułku Piechoty na takie samo stanowisko[16]. W czerwcu 1933 został zwolniony ze stanowiska dowódcy batalionu z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[17], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku z równoczesnym przeniesieniem ewidencyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII[18].
Ponadto publikował prace o historii Legionów na łamach czasopisma „Panteon Polski”[19].