82 mm moździerz wz. 1937
W dzisiejszym świecie 82 mm moździerz wz. 1937 staje się coraz bardziej istotnym tematem. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie w nauce, 82 mm moździerz wz. 1937 wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Przez lata szeroko dyskutowano o 82 mm moździerz wz. 1937 i jego implikacjach w różnych kontekstach. W tym artykule omówimy szczegółowo wszystkie istotne aspekty 82 mm moździerz wz. 1937, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego obecne znaczenie. Dodatkowo przeanalizujemy przyszłe perspektywy 82 mm moździerz wz. 1937 i jego możliwy wpływ na współczesny świat.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja seryjna |
1936–1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
82 mm (3,2") |
| Donośność |
min. 84 m |
| Prędkość pocz. pocisku |
min. 70 m/sek. |
| Kąt ostrzału |
pionowy 45° - 85° poziomy 6°[1] |
| Szybkostrzelność |
do 30 strz./min[1] |
82 mm moździerz wz. 1937 (ros. 82-мм миномёты семейства БМ) – radziecki, średni (batalionowy) moździerz kalibru 82 mm z okresu II wojny światowej, używany również przez Wojsko Polskie[1].
Konstruktorem moździerza był Borys Iwanowicz Szawyrin[1]. Moździerz wz. 1937 ma konstrukcję klasyczną, składa się z czterech podzespołów: lufy, podstawy, płyty oporowej o kształcie kołowym i celownika. Lufa jest gładkościenna z zamkiem i bezpiecznikiem, który zabezpiecza przed podwójnym załadowaniem, a zamocowany jest na zgrubieniu wylotowym lufy[1]. Posiadał zamek wyposażony w iglicę, której grot wystawał na stałe. Miał dwójnóg z mechanizmem kierunkowym, podniesieniowym, poziomującym, dźwigar i osłabiacz odrzutu[1]. Do moździerza był najczęściej stosowany celownik MPM-44. Podczas transportu był rozkładany na trzy części (lufa, podstawa i płyta oporowa) i przenoszony przez obsługę w trzech jukach[1].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 149. ISBN 83-86028-01-7.
