567
Znaczenie 567 w dzisiejszym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Niezależnie od tego, czy był osobą publiczną, tematem debaty, czy częścią historii, 567 odcisnął swoje piętno na życiu wielu ludzi. W tym artykule zbadamy jego wpływ w różnych aspektach, od wpływu na kulturę popularną po wkład w dziedzinę nauki. Dzięki dogłębnej analizie będziemy w stanie lepiej zrozumieć rolę, jaką 567 odegrał na świecie i znaczenie, jakie ma do dziś.
Rządzący państwami w 567
Wydarzenia
Według miejsca
Europa
- Wojna gepidzko-longobardzka kończy się zwycięstwem połączonych sił Longobardów i Awarów i unicestwieniem Gepidów.
- Sigebert I, król Austrazji, żeni się z Brunhildą, a jego przyrodni brat Chilperyk I poślubia Galswintę; zarówno Brunhilda jak i Galswinta były córkami króla Wizygotów Atanagilda
- Król Charibert I umiera bezpotomnie; jego królestwo (region Neustrii i Akwitanii) jest podzielone pomiędzy jego braci Guntrama, Sigeberta I i Chilperyka I.[1]
- Liuwa I zastępuje swojego poprzednika Atanagilda po trwającym pięć miesięcy bezkrólewiu i zostaje władcą Wizygotów.[2]
Chiny
- Trzy katastrofy Wu: Cesarz Wu Di z Północnej dynastii Zhou inicjuje drugie prześladowania buddystów w Chinach. Te prześladowania trwają do czasu, gdy jego następcą zostaje jego syn, cesarz Xuan.
Według tematu
Religia
- Odbywa się Drugi Synod w Tours. Wydano na nim dekret, iż każdy duchowny znaleziony w łóżku z żoną będzie ekskomunikowany.
- Jan III Scholastyk, Patriarcha Konstantynopola, doprowadził do ugody pomiędzy Chalcedończykami i Monofizytami.
Urodzili się
- Ingunda, córka króla Franków Sigeberta I i Brunhildy, żona Hermenegilda (data sporna: rok 567 lub 568)
Zmarli
- 5 czerwca – Teodozjusz I, Patriarcha Aleksandrii
- Atanagild, król Wizygotów[3] (ur. ok. 517)
- Charibert I, dzielnicowy król frankijski z dynastii Merowingów (ur. ok. 517)
- Cissa, król Sussex
- Cunimund, król Gepidów
Przypisy
- ↑ Charibert I, Edward James, The Oxford Dictionary of Late Antiquity, ed. Oliver Nicholson, (Oxford University Press, 2018), 317.
- ↑ Izydor, rozdział 46; przetłumaczone przez Doniniego i Forda, s. 23. 22
- ↑ Rosamond McKitterick, Paul Fouracre, Timothy Reuter, David Abulafia, David Edward Luscombe: The New Cambridge Medieval History: Volume 1, C.500-c.700. Cambridge University Press, 1995, s. 183. ISBN 978-0-521-36291-7. (ang.).
