Królowie frankijscy

Królowie frankijscy – władcy Franków.

Wcześni władcy Franków

Pierwsi władcy

Askaryk i Merogais – najwcześniej (początek IV wieku) znani przywódcy nazwani wprost Frankami
Mallobaudes – król (wódz) Franków z IV wieku piastujący również stanowisko komesa domestyków („comes domesticorum”)^[1]
Markomer, Genobaud i Sunno – wymienieni przez Grzegorza z Tours jako królowie (wodzowie) frankijscy z przełomu IV i V wieku

Królowie Franków salickich

420 – 428	Faramund	uważany za pierwszego króla Franków
428 – 448	Klodian	rezydował w Tornacum (obecnie Tournai), które zostało stolicą Franków
448 – 457	Meroweusz	od niego wzięła nazwę dynastia Merowingów
457 – 481	Childeryk I
481 – 509	Chlodwig I	w 486 roku przeniósł stolicę do Soissons, a w 508 roku do Paryża w 496 roku przyjął chrzest

Królowie Franków

W 507 roku Chlodwig po zdetronizowaniu Chloderyka – władcy Franków Rypuarskich (Nadreńskich) – został wybrany również ich królem. W 509 roku po pozbyciu się swoich kuzynów rządzących w Arras (Chararyk) oraz w Cambrai (Ragnachar, Ricchar i Rignomer), został władcą wszystkich Franków.

Merowingowie (509–751)

509 – 511	Chlodwig I

Po śmierci Chlodwiga królestwo podzielono między jego czterech synów:

Soissons	Paryż	Orlean	Metz i Reims
Chlotar I 511–561	Childebert I 511–558 Chlotar I 558–561	Chlodomer 511–524 Childebert I 524–558 Chlotar I 558–561	Teuderyk I 511–534 Teodebert I 534–548 Teudebald 548–555 Chlotar I 555–561

Chlotar I na krótko (558-561) przejął władzę we wszystkich frankijskich królestwach. Po jego śmierci państwo podzielono pomiędzy czterech jego synów:

Neustria	Paryż	Burgundia	Metz
Chilperyk I 561–584 Chlotar II 584–629	Charibert I 561–567 Chilperyk I 567–584 Chlotar II 584–629	Guntram I 561–592 Childebert II 592–595 Teuderyk II 595–613 Sigebert II 613	Sigebert I 561–575 Childebert II 575–595 Teudebert II 595–612 Teuderyk II 612–613 Sigebert II 613

Chlotar II pokonał Brunhildę i zjednoczył królestwo. W 623 w celu obrony granic państwa, wydzielił swemu synowi Austrazję. Jego następca Dagobert I wydzielił królestwo Akwitanii w 629.

Neustria i Burgundia	Akwitania	Austrazja
Dagobert I 629–639 Chlodwig II 639–658 Chlotar III 658–673 Teuderyk III 673 Childeryk II 673–675 Teuderyk III 675–691	Charibert II 629–632 Chilperyk 632 Dagobert I 632–639	Dagobert I 623–634 Sigebert III 634–656 Childebert Adoptowany 656–661 Chlotar III 661–662 Childeryk II 662–675 Chlodwig III 675–676 Dagobert II 676–679

W 679 Teuderyk III zjednoczył ostatecznie państwo Franków

Chlodwig IV 691–695
Childebert III 695–711
Dagobert III 711–715
Chilperyk II 715–721
- Chlotar IV 717–720, rywal w Austrazji
Teuderyk IV 720–737
bezkrólewie 737–743; rządy majordoma Karola Młota (do 741), a następnie współrządy (741–743) jego dwóch synów Pepina Krótkiego i Karlomana – również majordomów – bez króla
Childeryk III 743–751

Karolingowie (751–855)

Pepin I – 751–768; syn Karola Młota, majordoma państwa Franków.
Karloman – 768–771; syn Karola Młota

Imperium Karolińskie

Karol I Wielki – 768–814; syn Pepina I, koronowany na cesarza w 800 r.
- Karol Młodszy – 800–811; syn Karola I; koregent
Ludwik I Pobożny – 814–840; syn Karola I, koregent i cesarz od 813 r.
Lotar I – 840-843; syn Ludwika I Pobożnego, koregent i cesarz od 817 r. (patrz niżej państwo środkowofrankijskie)

Po śmierci Ludwika I i sporze pomiędzy braćmi trwającym w latach 840–843, państwo Franków zostaje podzielone (traktat w Verdun z sierpnia 843 r.) pomiędzy synów Ludwika I na:

państwo Franków Zachodnich – późniejsze królestwo Francji
państwa Franków Środkowych – podzieliło się na królestwo Włoch oraz Królestwo Lotaryngii, które zostało zlikwidowane przez traktat w Meerssen;
państwo Franków Wschodnich – późniejsze Święte Cesarstwo Rzymskie

Państwo zachodniofrankijskie	Państwo środkowofrankijskie	Państwo wschodniofrankijskie
Karol II Łysy – 843–877; syn Ludwika I, cesarz. Ludwik II Jąkała – 877–879; syn Karola II. Ludwik III – 879–882; syn Ludwika II. Karloman II – 879–884; syn Ludwika II. Karol Gruby – 884–887; syn Ludwika II, cesarz 881–887. Odon – 888–898; z dynastii Robertyngów Karol III Prostak – 893/898–922; syn Ludwika II. Robert I – 922–923; z dynastii Robertyngów Rudolf I Burgundzki – 923–936; książę burgundzki Ludwik IV Zamorski – 936–954; syn Karola III. Lotar – 954–986; syn Ludwika IV. Ludwik V Gnuśny – 986–987; syn Lotara. Po śmierci Ludwika V na króla Francji zostaje koronowany Hugo Kapet, hr. Paryża, rozpoczynając we Francji rządy dynastii Kapetyngów. PATRZ: Królowie Franków Zachodnich	Lotar I – 843–855; syn Ludwika I Po śmierci Lotara jego ziemie zostały podzielone pomiędzy jego synów: Ludwik II – 844–875, cesarz od 850 PATRZ: Królowie Włoch. Lotar II – 855–869 PATRZ: Królowie Lotaryngii PATRZ: Królowie Górnej Burgundii Karol II – 855–863 PATRZ: Królowie Dolnej Burgundii, PATRZ: Królowie Prowansji	Ludwik II Niemiecki – 843–876; syn Ludwika I Pobożnego. Karloman (król wschodniofrankijski) – 876–880; syn Ludwika II, kr. Bawarii. Ludwik III Młodszy – 876–882; syn Ludwika II, kr. Saksonii. Karol Gruby – 876–887; syn Ludwika II, początkowo tylko kr. Szwabii, cesarz 881–887 Arnulf z Karyntii – 887–899; wnuk Ludwika II, bratanek Ludwika III, koronowany na cesarza w 896 r. Ludwik IV Dziecię – 900–911; syn Arnulfa. Po śmierci Ludwika IV tron w państwie wschodniofrankijskim objął Konrad I. Następnie królem obrano w 919 r. Henryka I z saskiej dynastii Ludolfingów. PATRZ: Królowie Franków Wschodnich

Przypisy

↑ Frankowie | tojuzbylo.pl , tojuzbylo.pl (pol.).

Bibliografia

Morby J.E., Dynastie świata. Przewodnik chronologiczny i genealogiczny, Kraków 1995, s. 261–263. ISBN 83-7006-263-6.

[1] Frankowie | tojuzbylo.pl , tojuzbylo.pl (pol.).

[1]