(83982) Crantor

W tym artykule będziemy odkrywać ekscytujący świat (83982) Crantor. (83982) Crantor to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując niespotykane dotąd zainteresowanie w różnych społecznościach i sektorach. Przez lata (83982) Crantor wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, komunikują się i postrzegają otaczający ich świat. Od momentu pojawienia się (83982) Crantor był przedmiotem debaty, badań i podziwu, co czyni go fascynującym i stale rozwijającym się tematem. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat (83982) Crantor, badając jego pochodzenie, wpływ i dzisiejsze znaczenie.

(83982) Crantor
ilustracja
Odkrywca

NEAT

Data odkrycia

12 kwietnia 2002

Numer kolejny

83982

Charakterystyka orbity (2016-01-13)
Przynależność
obiektu

centaur[1]

Półoś wielka

19,40[1] au

Mimośród

0,2774[1]

Peryhelium

14,02[1] au

Aphelium

24,78[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

85,44 lat

Średnia prędkość

6,63 km/s

Inklinacja

12,79[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

57[2] km

Okres obrotu

13,94[1] h

Jasność absolutna

8,8[1]m

Multimedia w Wikimedia Commons

(83982) Crantor (oznaczenie prowizoryczne 2002 GO9) – planetoida z grupy centaurów okrążająca Słońce w ciągu ok. 85,5 lat w średniej odległości 19,4 j.a. Odkryta 12 kwietnia 2002 roku[1] w Obserwatorium Palomar w ramach programu NEAT.

Crantor porusza się po orbicie bardzo podobnej do Urana, jest obecnie obiektem koorbitalnym, poruszającym się względem planety po orbicie o kształcie podkowy. Nie jest to jednak sytuacja stabilna, ponieważ perturbacje ze strony Saturna z czasem zmienią orbitę tej planetoidy, wytrącając ją z konfiguracji koorbitalnej[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i (83982) Crantor w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
  2. ↑ Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects. Johnston's Archive, 2015-12-19. . (ang.).
  3. ↑ C. de la Fuente Marcos, Raúl de la Fuente Marcos. Crantor, a short-lived horseshoe companion to Uranus. „Astronomy & Astrophysics”. 511 (A114), 2013. DOI: 10.1051/0004-6361/201220646. 

Linki zewnętrzne