Żleb

W dzisiejszym świecie Żleb to temat, który budzi coraz większe zainteresowanie wśród szerokiego spektrum społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Żleb wywołał sprzeczne opinie i debatę na temat jego wpływu na społeczeństwo. Z biegiem czasu temat ten zyskiwał coraz większą aktualność, wpływając na różne aspekty życia codziennego i rozwój różnych dziedzin wiedzy. Dlatego też istotne jest dogłębne przeanalizowanie różnych aspektów związanych z Żleb, aby zrozumieć jego zakres i konsekwencje, jakie ma dla jednostek, społeczności i świata w ogóle. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Żleb, aby zapewnić pełną i wzbogacającą wizję jego dzisiejszego znaczenia.

Żleb Babie Nogi w Tatrach
Czerwony Żleb

Żleb (źleb, kuluar) – wklęsła forma rynnowa ukształtowania terenu górskiego. Jest to szerokie i korytowate wcięcie o różnej głębokości w stoku czy ścianie[1]. Powstaje wskutek wietrzenia mechanicznego oraz erozyjnego działania gruzu skalnego, wód opadowych, roztopowych i lawin. Żleby mają niewyrównane dno o profilu zbliżonym do litery V[2].

Żlebami często spływają z gór potoki, w żlebach zwykle też najdłużej zalega śnieg. Żleby mogą być trawiaste, kamieniste, piarżyste. Czasami mianem żlebu określa się wąskie doliny, nawet całkowicie zalesione, jak np. Staników Żleb w Tatrach[2]. Są takie formy terenu, których zaliczenie do kategorii żlebów nie budzi żadnej wątpliwości. Często jednak nie jest możliwe ścisłe określenie, czy dana wklęsła forma terenu jest doliną, depresją, rynną, kominem czy żlebem; czasami bowiem na różnych odcinkach swojej długości przyjmuje różne postacie. Również przejście między tymi formami ukształtowania terenu jest płynne. Władysław Cywiński np. tak pisze o Żlebie pod Wysranki: Czy to żleb, czy dolinka? Nie ma i być nie może matematycznie ścisłego rozgraniczenia obu tych pojęć[3].

Żlebami, tak jak i kominami, prowadzą przeważnie najłatwiejsze drogi wspinaczkowe daną ścianą. Zarazem wiodą one terenem najczęściej mokrym i kruchym, a także są narażone na spadające kamienie i lawiny[2].

Słowo żleb pochodzi z gwary podhalańskiej, w której wymawiane było jako źleb lub źlib. W taternictwie używa się też określeń żlebek lub żlebik (dla małych żlebów) lub żlebisko (dla dużych żlebów)[1]. W Tatrach Wysokich za największy (najszerszy) uważany jest Żleb Karczmarza schodzący z masywu Gerlacha do Doliny Wielickiej[4]. Większą wysokość ma Szkaradny Żleb w zachodnim stoku Krywania, a w Tatrach Zachodnich najwyższy jest Masłowy Żleb.

U wylotów żlebów zwykle powstają piargi w których gromadzi się materiał skalny spadający żlebami ze stoków. Często mają one postać stożków piargowych[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. ↑ a b c Encyklopedia Audiowizualna Brytannica, t. 18. Geologia, ISBN 83-60563-22-5.
  3. ↑ Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część zachodnia, t. 3, Poronin: Wyd. Górskie, 1996, ISBN 83-7104-011-3.
  4. ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.