Żuraw białoszyi

W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Żuraw białoszyi i jego konsekwencje dla współczesnego społeczeństwa. Od jego początków po dzisiejsze skutki, zagłębimy się we wszystkie aspekty tego problemu, analizując jego przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania. W następujący sposób przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Żuraw białoszyi, aby zapewnić pełny i obiektywny przegląd tego problemu. Ten artykuł będzie służyć jako pouczający i przemyślany przewodnik dla wszystkich zainteresowanych lepszym zrozumieniem Żuraw białoszyi i jego wpływu na nasze środowisko.

Żuraw białoszyi
Antigone vipio[1]
(Pallas, 1811)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

żurawiowe

Rodzina

żurawie

Podrodzina

żurawie

Rodzaj

Antigone

Gatunek

żuraw białoszyi

Synonimy
  • Grus vipio Pallas, 1811[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     przeloty

     zimowiska

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Żuraw białoszyi[3] (Antigone vipio) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), zamieszkującego wschodnią Azję. Jest narażony na wyginięcie. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].

Morfologia
Ptak ten ma długość ciała 120–153 cm, rozpiętość skrzydeł 160–210 cm i masę 4,75–6,5 kg[4].
Ma różowe nogi i szaro-białe upierzenie ciała, poza upierzeniem w okolicy oczu, które jest czerwone.
Zasięg występowania
Żuraw białoszyi gniazduje w północno-wschodniej Mongolii, północno-wschodnich Chinach i na obszarze południowo-wschodniej Rosji, gdzie działa program Khinganski Nature Reserve. Różne grupy tych ptaków migrują na zimę do południowej Japonii (Kiusiu), w pobliże rzeki Jangcy oraz granicy między Koreą Północną i Koreą Południową. Niekiedy docierają także do Kazachstanu i Tajwanu[2].
Lęgi
Buduje z wysuszonych traw i turzyc wielkie gniazdo. Składa do niego zazwyczaj dwa jaja o długości 8,5 cm. Oboje rodzice wysiadują je przez 28–32 dni.
Pożywienie
Źródłem pożywienia dla tego ptaka są głównie: owady, nasiona, korzenie, rośliny i małe zwierzęta.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje żurawia białoszyjego jako gatunek narażony na wyginięcie (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1988 roku[2][6]. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy. Zagrożeniem dla tego gatunku jest przede wszystkim postępująca utrata podmokłych siedlisk wskutek ekspansji rolnictwa i wzrostu zapotrzebowania człowieka na wodę. Na świecie pozostało tylko od 6250 do 6750 dzikich osobników żurawia białoszyjego[2][7].

Przypisy

  1. ↑ a b Antigone vipio, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c d Grus vipio, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Gruinae Vigors, 1825 - żurawie (wersja: 2024-06-15). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  4. ↑ a b Archibald, G.W., Meine, C.D. & Garcia, E.F.J.: White-naped Crane (Antigone vipio). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2020. .
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). . (ang.).
  6. ↑ 1988 IUCN Red List of Threatened Animals, International Union for Conservation of Nature and Natural Resources, 1988, s. 30, ISBN 2-88032-935-3 (ang.).
  7. ↑ Species factsheet: Antigone vipio. BirdLife International. . (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne