W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Łożyskowce. Niezależnie od tego, czy jesteś miłośnikiem historii, miłośnikiem literatury, fanem muzyki, czy po prostu chcesz nauczyć się czegoś nowego, Łożyskowce ma coś do zaoferowania dla każdego. Zbadamy jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo i możliwy przyszły rozwój. Od swoich przodków po dzisiejsze znaczenie, Łożyskowce to temat, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i fascynować tych, którzy zagłębiają się w jego badania. Przygotuj się na ekscytującą podróż po tym ekscytującym wszechświecie!
Placentalia | |
Owen, 1837 | |
Okres istnienia: paleocen–dziś | |
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
(bez rangi) | ssaki wyższe |
Infragromada |
łożyskowce |
Łożyskowce (Placentalia) – takson klasyfikowany w randze infragromady (czasem podgromady lub szczepu), obejmujący żyworodne, u których występuje łożysko. Należy do nich ok. 95% gatunków współczesnych ssaków (wszystkie z wyjątkiem stekowców i torbaczy).
U łożyskowców doszło do wykształcenia łożyska, które zapewnia kontakt między organizmem matki i rozwijającym się płodem, uniezależniając płód od środowiska zewnętrznego. Ciąża trwa od kilku tygodni do około dwóch lat. Noworodek jest znacznie większy niż u torbaczy, a u niektórych gatunków tuż po urodzeniu jest zdolny do samodzielnego poruszania się.
Dokładny czas powstania łożyskowców nie jest znany. Zapis kopalny wskazuje na radiację tych ssaków po wymieraniu kredowym, choć oszacowania molekularne sugerują, że pierwsze łożyskowce żyły jeszcze w kredzie[1]. Analiza O'Leary i in. (2013) sugeruje jednak, że klad ten mógł wyewoluować dopiero po wymieraniu kredowym. Najstarszym znanym łożyskowcem jest według autorów Protungulatum donnae z wczesnego paleocenu[2] (do rodzaju Protungulatum mogą jednak należeć również kredowe skamieniałości[3]). Pierwsze łożyskowce mogły być stosunkowo dużymi i długowiecznymi ssakami – na podstawie analiz genomicznych oszacowano, że osiągały masę ponad 1 kg i żyły ponad 25 lat[4]. Według O'Leary i in. ostatni wspólny przodek łożyskowców był jednak znacznie mniejszym zwierzęciem – ważył pomiędzy 6 a 245 g i był nadrzewnym owadożercą. Jądra samców znajdowały się w jamie brzusznej, samice miały łożysko z trofoblastem, dwurożną macicę i rodziły jedno nieowłosione młode o zamkniętych oczach[2].