Demokracja elektroniczna

Demokracja elektroniczna (e-demokracja) – rządy demokratyczne z wykorzystaniem komunikacji elektronicznej.

W szerszym znaczeniu termin „demokracja elektroniczna” obejmuje również elektroniczny dostęp obywateli do informacji i usług organów administracji państwowej.

Początki

Koncepcja powstała w latach siedemdziesiątych-osiemdziesiątych XX wieku i określana była jako „teledemokracja”. Nakazywała zwrócenie się w stronę telewizji, teleinformatyki i wideo, by odnowić praktyki polityczne. Koniecznym do jej rozpatrywania był interwencjonizm państwowy, który w postępach technologicznych upatrywał dźwignię pozwalającą na unowocześnianie społeczeństwa.

W latach dziewięćdziesiątych wraz z rozwojem świata cyfrowego pojęcie przekształcone zostało w „demokrację elektroniczną” czy też „cyberdemokrację”. Miało ono spełniać marzenia o społeczeństwie bez pośredników, w którym obywatele aktywni i lepiej poinformowani za sprawą dostępu do stron sieci, mogliby swobodnie wypowiadać się na forach, wybierać swoich przedstawicieli i określać swoje priorytety polityczne w ramach bezpośredniej i zgodnej „silnej demokracji”, zgodnie z pragnieniami Benjamina Barbera.

Działanie demokracji elektronicznej

Z założenia użycie środków elektronicznych (internet Web 2.0, SMS) w demokracji ma budować społeczeństwo obywatelskie, ponieważ powinno ułatwić intensywny udział obywateli w debacie publicznej i głosowaniu, w sprawach ogólnopaństwowych i lokalnych. Ma również umożliwiać każdemu obywatelowi łatwe wnoszenie inicjatyw, publiczne prezentowanie argumentów i krytykę. Może konsolidować małe społeczności i rozproszone grupy interesów.

Zalety demokracji elektronicznej

Najważniejsze zalety demokracji elektronicznej to:

Wady demokracji elektronicznej

Najważniejsze wady demokracji elektronicznej to:

Zobacz też

Przypisy

  1. Éric Maigret, Socjologia komunikacji i mediów, Oficyna Naukowa, Warszawa 2012.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Demokracja
Kontrola autorytatywna (myśl polityczna):Encyklopedia internetowa: