Państwo | |
---|---|
Akwen | |
Archipelag | |
Powierzchnia |
1900 km² |
Długość linii brzegowej |
297,3 km |
Najwyższy punkt |
2111 m n.p.m. |
Populacja (2017) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie IndonezjiBacan | |
0°36′54″S 127°30′54″E/-0,615000 127,515000 | |
Bacan (dawniej Batjan) – wyspa w Indonezji w archipelagu Moluków na morzu Moluckim, leży u południowo-zachodniego brzegu Halmahery, oddzielona od niej cieśniną Patinti; największa z grupy wysp Bacan; powierzchnia 1900 km², długość linii brzegowej 297,3 km; około 90 tys. mieszkańców.
Wyspa o nieregularnym kształcie, górzysta (Gunung Sibela 2111 m n.p.m.), porośnięta lasem równikowym; występują gorące źródła. Uprawa ryżu, sagowca, goździków, palmy kokosowej; rybołówstwo; złoża węgla i innych surowców mineralnych. Główne miasto Labuha.
Administracyjnie należy do prowincji Moluki Północne.
Należała do Portugalii (1558–1667), Holandii (1667–1949), Indonezji. Pierwsza faktoria holenderska założona w 1609 roku. W czasie II wojny światowej okupowana przez Japończyków. W 1972 roku zmiana nazwy na obecną.
Ludność wyspy jest zróżnicowana etnicznie. Dużą część populacji wysp Bacan tworzą migranci posługujący się papuaskimi językami Halmahery (zwłaszcza ternate, tobelo i galela), językami celebeskimi bądź językami wyspy Makian (taba i moi). Pozostałe języki to m.in.: bajau, sula, sangir.
Głównym środkiem komunikacji międzyetnicznej jest malajski wyspy Ternate. Rodzimy malajski wyspy Bacan jest w zaniku, szacuje się, że mówi nim 5% mieszkańców wyspy.