Złote czasy radia
W dzisiejszym świecie Złote czasy radia to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie we współczesnym społeczeństwie, wpływ na codzienne życie ludzi, czy wpływ na polu zawodowym, Złote czasy radia stał się kluczowym aspektem zasługującym na analizę i dyskusję. Aby w pełni zrozumieć ten temat, ważne jest zbadanie jego wielu aspektów i rozważenie różnych perspektyw, które istnieją w tej kwestii. W tym artykule szczegółowo zbadamy Złote czasy radia, badając jego znaczenie, implikacje i wpływ na różne aspekty życia codziennego.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
30 stycznia 1987 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
88 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Woody Allen[2] |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
Złote czasy radia – amerykański komediodramat z 1987 roku, opowiadający o życiu Amerykanów w czasach, gdy radio było najpopularniejszym medium domowym, czyli na przełomie lat 30. i 40. XX wieku.
Główne role
- Seth Green – Joe
- Michael Tucker – Ojciec
- Josh Mostel – Abe
- Renée Lippin – Ciocia Ceil
- William Magerman – Dziadek
- Leah Carrey – Babcia
- Joy Newman – Ruthie
- Hy Anzell – Pan Waldbaum
- Judith Malina – Pani Waldbaum
- Dianne Wiest – Bea
- Mia Farrow – Sally White
- Danny Aiello – Rocco
- Jeff Daniels – Biff Baxter
- Woody Allen – narrator (głos)
i inni
Opis fabuły
Narrator opowiada historię swojego dzieciństwa w Nowym Jorku od późnych lat 30. XX wieku do końca roku 1944. Wtedy radio było nie tylko rozrywką i źródłem informacji. Łączyło ludzi niezależnie od zajmowanej pozycji społecznej, czy przynależności do grupy etnicznej. Film opowiada o niezamożnej żydowskiej rodzinie z rejonu Rockaway Beach, nowojorskiej dzielnicy Queens. W tej rodzinie pełno ciotek i wujków ze swoimi nawykami, marzeniami i zabawnymi zwyczajami. Razem z sąsiadami słuchają radia. Każdy z nich ma swoją ulubioną audycję radiową: mały Joe uwielbia Mściciela w masce, ciotka Cecil lubi słuchać brzuchomówcy, a Ruthie naśladuje brazylijską piosenkarkę Carmen Mirandę. Czasami radio ingeruje w życie. Ciotkę Beę porzucił chłopak, kiedy radio nadawało Wojnę światów Orsona Wellesa.
Nagrody i nominacje
- Najlepszy scenariusz oryginalny – Woody Allen (nominacja)
- Najlepsza scenografia i dekoracje wnętrz – Santo Loquasto, Carol Joffe, Leslie Bloom, George DeTitta Jr. (nominacja)
- Najlepsza scenografia – Santo Loquasto
- Najlepsze kostiumy – Jeffrey Kurland
- Najlepszy film – Robert Greenhut, Woody Allen (nominacja)
- Najlepszy scenariusz oryginalny – Woody Allen (nominacja)
- Najlepszy dźwięk – Robert Hein, James Sabat, Lee Dichter (nominacja)
- Najlepszy montaż – Susan E. Morse (nominacja)
- Najlepsza aktorka drugoplanowa – Dianne Wiest (nominacja)
Przypisy
Bibliografia
- Woody Allen, Stig Björkman: Woody według Allena. tł. Anita Piotrowska. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, 1998, seria: Autobiografie. ISBN 83-7006-662-3.
Linki zewnętrzne
- Złote czasy radia w bazie IMDb (ang.)
- Złote czasy radia w bazie Filmweb
| 1960-69 | |
|---|---|
| 1970-79 | |
| 1980-89 | |
| 1990-99 | |
| 2000-09 | |
| 2010-19 | |
| 2020-29 |
.jpeg)