W tym artykule poruszony zostanie temat Zygmunt Pancewicz, który przykuł uwagę osób reprezentujących różne dyscypliny i zainteresowania. Z biegiem czasu Zygmunt Pancewicz był przedmiotem badań, debat i refleksji, a jego implikacje i znaczenie są bezdyskusyjne w dziedzinie _var2. Dzięki kompleksowemu podejściu zbadane zostaną różne perspektywy, badania i opinie dotyczące Zygmunt Pancewicz, aby zapewnić pełny i aktualny pogląd na ten temat. Od jego wpływu na społeczeństwo po konsekwencje na poziomie indywidualnym, ten artykuł ma na celu przedstawienie szczegółowej i krytycznej wizji Zygmunt Pancewicz w celu wzbogacenia wiedzy i zrozumienia tych, którzy go czytają.
Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 2008 |
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: konstrukcje metalowe | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1959 |
Habilitacja |
1962 |
Profesura |
1970 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Zygmunt Pancewicz (ur. 23 stycznia 1923 w Terespolu, zm. 28 stycznia 2008 w Warszawie) – polski inżynier spawalnictwa, prof. dr. hab. Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej oraz profesor Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.
Syn Juliana[1]. Ukończył szkołę średnią w Białej Podlaskiej, po maturze kontynuował naukę na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej w lubelskiej filii tej uczelni. Pracę magisterską obronił w 1950 i przeniósł się do Warszawy, dziewięć lat później uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1962 przedstawił pracę habilitacyjną, w 1970 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a osiem lat później profesora zwyczajnego. Należał do grona organizatorów Wydziału Budownictwa Lądowego w lubelskiej Wyższej Szkole Inżynierskiej, gdzie przez dwadzieścia lat dojeżdżał, aby prowadzić wykłady. Pełnił tam przez jedenaście lat funkcję przewodniczącego komisji egzaminów dyplomowych, był promotorem ponad stu prac dyplomowych. Od 1981 przez dwanaście lat kierował Zakładem Konstrukcji Metalowych na Wydziale Inżynierii Lądowej w Warszawie.
Zmarł w Warszawie, spoczywa na Starym cmentarzu na Służewie, przy kościele św. Katarzyny (kwatera 1-1-52)[2].