W tym artykule zostanie poruszony temat Zofia Rozanow, który był przedmiotem zainteresowania i dyskusji w różnych obszarach. Zofia Rozanow jest dziś tematem niezwykle aktualnym, ponieważ ma znaczący wpływ na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne. W całej historii Zofia Rozanow odegrał fundamentalną rolę w ewolucji różnych dyscyplin i wyznaczył ważne kamienie milowe w rozwoju człowieka. Dlatego niezwykle ważne jest, aby zagłębić się w jego najważniejsze aspekty, przeanalizować jego wpływ w różnych kontekstach i zbadać przyszłe perspektywy wynikające z jego badań. W tym sensie artykuł ten ma na celu przedstawienie kompleksowej i aktualnej wizji Zofia Rozanow, aby przyczynić się do zrozumienia i refleksji na temat jego znaczenia we współczesnym świecie.
Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1930 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 lipca 2015 |
Zawód, zajęcie | |
Odznaczenia | |
![]() |
Zofia Paulina Rozanow (ur. 20 marca 1930 w Prużanie, zm. 4 lipca 2015 w Częstochowie) − polska historyk sztuki i pisarka, badaczka zabytków klasztoru na Jasnej Górze.
Zofia Rozanow urodziła się w 1930 roku na Polesiu[1] jako córka Mikołaja Rozanowa i Pauliny z Pacewiczów[2][3].
Po II wojnie światowej rodzina zamieszkała w Częstochowie, gdzie w 1950 roku ukończyła prywatne Gimnazjum i Liceum „Nauka i Praca”. W latach 1950–1955 studiowała historię sztuki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[3].
W 1955 roku podjęła pracę w Bibliotece Narodowej. Od 1958 roku uczestniczyła w seminarium doktoranckim u profesora Michała Walickiego[3]. W latach 1965−1985 pracowała w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie[3]. W 1991 roku przeszła na emeryturę i zamieszkała w Częstochowie. W latach 1985–2007 była biegłym sądowym w zakresie sztuki przy Sądzie Wojewódzkim w Warszawie, a od 1991 roku w Częstochowie[3].
W latach 1970–1973 wykładała historię sztuki średniowiecznej i ikonografię chrześcijańską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Akademii Teologii Katolickiej. W latach 2004–2005 prowadziła wykłady na Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie[3].
Na prośbę Stefana Wyszyńskiego przez 35 lat badaczka zabytków klasztoru na Jasnej Górze (udzielił jej dyspensy na wejście do zamkniętych wcześniej zbiorów klasztornych). Efektem jej pracy był wydany w 2009 roku z Ewą Smulikowską „Zabytki sztuki Jasnej Góry: architektura, rzeźba, malarstwo”.
W roku 2011 otrzymała Nagrodę im. Karola Miarki[4]. Otrzymała także odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”[3].
Od 1955 roku była członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, a od 1965 roku Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[3].
Zmarła 4 lipca 2015 roku w Częstochowie[1]. Została pochowana na cmentarzu Kule w Częstochowie[3].