Dziś wkraczamy w fascynujący świat Zofia Czernow, tematu, który przykuł uwagę i zainteresowanie ludzi na całym świecie. Zofia Czernow jest istotnym tematem w dzisiejszym społeczeństwie i wywołał szereg dyskusji i debat w różnych obszarach. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom i perspektywom Zofia Czernow, od jego początków po dzisiejsze skutki. Zagłębimy się w jego znaczenie w kulturze popularnej, jego wpływ na politykę i jego wpływ na codzienne życie ludzi. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Zofia Czernow.
Zofia Czernow (2016) | |
Data i miejsce urodzenia |
30 września 1950 |
---|---|
Prezydent Jeleniej Góry | |
Okres |
od 1994 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Zofia Czernow z domu Kowalik[1] (ur. 30 września 1950 w Woli Obszańskiej) – polska samorządowiec i ekonomistka, prezydent Jeleniej Góry (1994–1998), posłanka na Sejm VII, VIII, IX i X kadencji (od 2011).
Jest córką Stanisława i Anny[1]. Z wykształcenia ekonomistka, w 1974 ukończyła Wyższą Szkołę Ekonomiczną we Wrocławiu. Ukończyła również studia podyplomowe z europejskiego prawa bankowego w Polskiej Akademii Nauk (2000) oraz z wykorzystania funduszy z UE w Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu[2].
Na początku lat 90. była wiceprezydentem, a w latach 1994–1998 sprawowała funkcję prezydenta Jeleniej Góry. W bezpośrednich wyborach w 2002 bezskutecznie ubiegała się o ten urząd, zdobywając jednakże mandat radnej[3]. W wyborach w 2006 uzyskała reelekcję z ramienia KWW „Jelenia Góra – Nasz Dom”[4]. W trakcie kadencji wstąpiła do Platformy Obywatelskiej, weszła w skład władz regionalnych tej partii[5]. W 2010 z listy PO ponownie uzyskała mandat radnej[6], po czym objęła stanowisko wiceprezydenta miasta.
W 2007 stanęła na czele zarządu Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Karkonosze – Sporty Zimowe”. W latach 2004–2010 była prezesem zarządu Jeleniogórskiej Przędzalni Czesankowej „Anilux”[7]. Została również wiceprezesem zarządu głównego Towarzystwa Polska-Finlandia.
W 2011 była kandydatką PO do Sejmu w wyborach parlamentarnych w okręgu legnickim. Uzyskała mandat posłanki VII kadencji, otrzymując 7740 głosów[8]. W 2015 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję (dostała 10 070 głosów)[9]. W Sejmie VIII kadencji została członkinią Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka[2]. W wyborach w 2019 została wybrana na kolejną kadencję z ramienia Koalicji Obywatelskiej, otrzymując 15 761 głosów[10]. W 2023 również utrzymała mandat poselski (z wynikiem 30 258 głosów)[11]; w Sejmie X kadencji objęła funkcję zastępczyni przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych[12].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2011 | Platforma Obywatelska | Sejm VII kadencji | nr 1 | 7740 (2,25%)![]() | |
2015 | Sejm VIII kadencji | 10 070 (2,82%)![]() | |||
2019 | Koalicja Obywatelska | Sejm IX kadencji | 15 761 (3,64%)![]() | ||
2023 | Sejm X kadencji | 30 258 (6,03%)![]() |
Odznaczona m.in. Orderem Lwa Finlandii I klasy oraz Medalem Pro Patria[13][14]. W 1998[15] i 2010[16] otrzymała Złoty Krzyż Zasługi.