Zdzisław Serafin
W dzisiejszym świecie Zdzisław Serafin stał się tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy jest to koncepcja, wybitna postać, wydarzenie historyczne czy aktualny temat, Zdzisław Serafin zdołał przyciągnąć uwagę i wywołać debatę w wielu sferach społeczeństwa. Jego wpływ był obecny w różnych obszarach, od polityki i ekonomii, po kulturę i rozrywkę. Ponieważ Zdzisław Serafin w dalszym ciągu zajmuje wysokie miejsce w światowej agendzie, niezwykle ważne jest głębsze zagłębienie się w jego kontekst, implikacje i znaczenie we współczesnym świecie. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Zdzisław Serafin i jego różne implikacje, oferując wszechstronną i obiektywną wizję tego tematu, który ma dziś ogromne znaczenie.
| Data i miejsce urodzenia |
16 sierpnia 1948 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
173 cm | |||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||
| Klub |
Wawel Kraków, Hutnik Kraków | |||||||||
| Trener | ||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Zdzisław Serafin (niekiedy w źródłach Edmund Serafin[1]) (ur. 16 sierpnia 1948 w Jeleniej Górze) – polski lekkoatleta, płotkarz.
Osiągnięcia
Największe sukcesy odnosił w biegu na 400 metrów przez płotki. Wystąpił w tej konkurencji na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach oraz na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach, ale na obu zawodach odpadł w eliminacjach[2]. W finale Pucharu Europy w 1970 w Sztokholmie zajął 7. miejsce na tym dystansie.
Był mistrzem Polski w biegu na 400 metrów przez płotki w 1970 i wicemistrzem w sztafecie 4 × 400 metrów w tym samym roku[3].
W latach 1969–1971 wystąpił w jedenastu meczach reprezentacji Polski na 400 m przez płotki, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne[4]. Był zawodnikiem Hutnika Nowa Huta i Wawelu Kraków.
Rekordy życiowe
Rekord życiowy Serafina w biegu na 400 m przez płotki wynosił 50,4 s. przy pomiarze ręcznym (8 sierpnia 1970, Warszawa)[5][6] oraz 51,53 s. przy pomiarze elektronicznym (10 sierpnia 1971, Helsinki)[7]
Przypisy
- ↑ Zygmunt Głuszek (redaktor) oraz Komisja Propagandy PZLA: Lekkoatletyka w Polsce / Track and Field in Poland. Warszawa: 1971, s. 22.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 532, 539 (ang.).
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 118, 264. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984, s. 356.
- ↑ Zdzisław Serafin , bieganie.pl (pol.).
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 51. ISBN 83-902509-0-X.
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 50. ISBN 83-902509-0-X.
Bibliografia
- Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
- Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
