W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Zbigniew Przyrowski, aby zapewnić szeroką i szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny. Przeanalizujemy jego genezę, wpływ na społeczeństwo, implikacje w różnych obszarach, a także przyszłe trendy i perspektywy związane z Zbigniew Przyrowski. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu podejdziemy do tego tematu z różnych punktów widzenia, aby zaoferować naszym czytelnikom pełne i zrównoważone zrozumienie. Artykuł ten proponujemy jako kompleksowy przewodnik dla wszystkich zainteresowanych zdobyciem solidnej i aktualnej wiedzy na temat Zbigniew Przyrowski, przy czym oczekuje się, że będzie on przydatny zarówno dla specjalistów w danej dziedzinie, jak i osób stykających się z tym tematem po raz pierwszy .
Zbigniew Przyrowski, Polcon 2007 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
Miejsce zamieszkania |
Żoliborz, ul. Słowackiego |
Tytuł naukowy |
redaktor naczelny |
Pracodawca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Zbigniew Przyrowski (ur. 29 lipca 1921 w Rogoźnie, zm. 29 maja 2008 w Warszawie), polski dziennikarz, popularyzator tematyki naukowo-technicznej.
Przed 1939 ukończył Liceum Nauk Przyrodniczych im. Zygmunta Augusta w Wilnie. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Obwodu Wileńskiego AK. W latach 1946–1950 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1946–1947 był sekretarzem redakcji miesięcznika „Teatr Ludowy”, a w okresie od 1947 do 1950 dwutygodnika „Młody Zawodowiec”. W 1950 założył dwutygodnik „Młody Technik” (przekształcony z „Młodego Zawodowca”, od 1953 miesięcznik). W „Młodym Techniku” Zbigniew Przyrowski pełnił funkcję redaktora naczelnego przez 31 lat (od 15 czerwca 1950 do 31 lipca 1981).
Był autorem i współautorem wielu artykułów na łamach czasopism i książek o tematyce naukowo-technicznej, haseł w słownikach i encyklopediach (m.in. w Encyklopedii odkryć i wynalazków, wyd. 1 w 1979), podręczników szkolnych, słów piosenek filmowych („Zbudujemy nową Polskę”). Tworzył cykliczne audycje radiowe poświęcone technice (m.in. „Dla ciekawych ciekawe sprawy”, „Zapraszamy na orbitę”, „Na stacji stu sensacji”). Był także m.in. wykładowcą Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Warszawie.
Z racji wieloletniej promocji polskiej fantastyki naukowej, poprzez publikowanie utworów młodych polskich twórców na łamach „Młodego Technika”, a także wydanie kilku antologii (m.in. pierwszej antologii polskich utworów s-f Posłanie z piątej planety w 1964) Andrzej Wójcik nazwał go „polskim Gernsbackiem”[1].
Był także encyklopedystą; został wymieniony w gronie edytorów Encyklopedii odkryć i wynalazków wydanej w latach 1979-1991[2] .
Należał do ZAiKS-u i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1951–1981 i ponownie od 1989), NSZZ „Solidarność” (1980–1981), Rady Głównej Towarzystwa Kultury Technicznej (1985–2008). Był członkiem Kapituły Orderu Uśmiechu (1968–1981 i ponownie od 1992).
Działał w żoliborskim kole Polskiego Związku Niewidomych.
Mieszkał w Warszawie, na Żoliborzu, przy ul. Słowackiego.