Zbigniew Paszkowski

Obecnie Zbigniew Paszkowski to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Zbigniew Paszkowski stał się istotnym tematem, który bezpośrednio wpływa na codzienne życie ludzi. Od wpływu na gospodarkę światową po wpływ na społeczeństwo, Zbigniew Paszkowski stał się punktem zainteresowania naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty Zbigniew Paszkowski i jego ewolucję na przestrzeni lat.

Zbigniew Paszkowski
Stach
Ilustracja
pułkownik SB pułkownik SB
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1913
Łódź

Data śmierci

22 marca 1975

Przebieg służby
Formacja

Gwardia Ludowa
Armia Ludowa

Stanowiska
  • dowódca oddziału AL-PAL „Blaszanka”
  • szef PUBP Warszawa
  • kierownik Inspektoratu Wiejskiego MBP
  • sekretarz Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego
  • dyrektor Departamentu III MSW
Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1943–1989)
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Zbigniewa Paszkowskiego i jego syna i Piotra Paszkowskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Zbigniew Stanisław Paszkowski ps. Stach (ur. 28 lipca 1913 w Łodzi, zm. 22 marca 1975) – żołnierz Armii Ludowej, uczestnik powstania warszawskiego. Pułkownik PRL-owskich organów bezpieczeństwa, m.in. dyrektor Departamentu III Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Życiorys

Syn muzyka Zygmunta i nauczycielki Cecylii z Nawrockich. Ukończył 7 klas V Gimnazjum Miejskiego w Warszawie. Członek Związku Młodzieży Socjalistycznej, od 1934 członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej; sekretarz Komitetu Dzielnicowego KZMP Warszawa-Powiśle. Aresztowany 31 grudnia 1935, w latach 1936–1939 odbywał w Płocku i Sieradzu karę więzienia w związku z działalnością komunistyczną, wydostał się 3 września 1939 i wrócił do Warszawy, gdzie pracował jako szklarz w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym na Żoliborzu. Od lutego 1940 współpracował ze Stowarzyszeniem Przyjaciół ZSRR na Żoliborzu. Od 1942 żołnierz Gwardii Ludowej[1].

Podporucznik, a następnie porucznik Armii Ludowej. Kierownik wydziału zaopatrzenia Oddziału IV Sztabu Głównego AL. Od 1 sierpnia 1944 jako ppor. „Stach” był dowódcą oddziału AL na Woli. Od 7 sierpnia, oficer zgrupowania AL na Starym Mieście. Od 17 sierpnia w Śródmieściu, a od 12 września dowódca oddziału AL-PAL „Blaszanka” na Powiślu Czerniakowskim, walczącego w ramach Zgrupowania „Kryska” do 23 września. Opuścił dzielnicę, wraz z ludnością cywilną. Z obozu w Pruszkowie został wywieziony na roboty przymusowe[2].

Po powrocie do Polski, w lipcu 1945, otrzymał funkcję zastępcy kierownika Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi. Na początku 1946 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie 13 stycznia został szefem UBP tego miasta. Następnie od 1 stycznia 1953 był starszym inspektorem Inspektoratu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego, a od 1 sierpnia 1954 kierownikiem Inspektoratu Wiejskiego MBP. Po likwidacji MBP, od 1 kwietnia 1955, był sekretarzem Komitetu ds Bezpieczeństwa Publicznego[3].

Po przejęciu wszystkich funkcji bezpieczeństwa publicznego, kontrwywiadu i wywiadu przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w 1956, 28 listopada stanął na czele Departamentu III MSW. 15 kwietnia 1963 odwołany z MSW[3]. Członek KPP, PPR i PZPR.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D31-3-11)[4].

Życie prywatne

Ojciec Piotra Paszkowskiego – polskiego urzędnika dyplomatycznego, tłumacza i rzecznik prasowego MON i MSZ.

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)[5], Orderem Sztandaru Pracy I (1959)[6] i II klasy, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i innymi[7]. W 1967 otrzymał Złotą odznakę honorową "Za Zasługi dla Warszawy" (1967)[8].

Przypisy

  1. ↑ Archiwum Ruchu Robotniczego, Tom II. Warszawa: Książka i Wiedza, 1975, s. 192.
  2. ↑ Antoni Przygoński: Armia Ludowa w Powstaniu Warszawskim 1944. Warszawa: PWH "Graf", 2008, s. 368.
  3. ↑ a b Katalog Biura Lustracyjnego IPN. Instytut Pamięci Narodowej. .
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
  5. ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247
  6. ↑ Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
  7. ↑ Twarze łódzkiej bezpieki. ipn.gov.pl. . .
  8. ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15 sierpnia 1967, s. 1-2.

Bibliografia

  • Metody pracy operacyjnej Aparatu Bezpieczeństwa wobec kościołów i związków wyznaniowych 1945–1989, IPN Warszawa 2004
  • Przygoński A., Armia Ludowa w Powstaniu Warszawskim 1944, Warszawa 2008
  • Polski Słownik Biograficzny t. XXV, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980.