Zbigniew Marczyk

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Zbigniew Marczyk. Zbadamy ich pochodzenie, wkład w społeczeństwo i wpływ na kulturę popularną. Poznamy szczegółowo jego osiągnięcia i wyzwania, a także aktualne trendy, które go otaczają. Zbigniew Marczyk jest przedmiotem zainteresowania i debaty od długiego czasu, a na tych stronach będziemy starali się rzucić światło na jego znaczenie i znaczenie w różnych obszarach. Od momentu powstania do ewolucji Zbigniew Marczyk pozostawił niezatarty ślad we współczesnym świecie, a jego wpływ nadal jest powodem do refleksji i analizy.

Zbigniew Marczyk
porucznik porucznik
Data urodzenia

14 sierpnia 1917

Data i miejsce śmierci

17 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941)
Grób Zbigniewa Marczyka ps. Marek na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Zbigniew Marczyk ps. Marek (ur. 14 sierpnia 1917, zm. 17 lub 19 września 1944) – żołnierz AK, kawaler Virtuti Militari i Krzyża Walecznych.

Życiorys

Był absolwentem IV promocji Szkoły Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna w Warszawie. 13 września został mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 września 1939 w korpusie oficerów lotnictwa, grupa techniczna. Po kampanii wrześniowej został aresztowany przez NKWD przy próbie przekroczenia granicy rumuńskiej i osadzony w więzieniu. Uwolniony po ataku Niemiec na ZSRR. W lipcu 1941 wrócił do Warszawy. Został przyjęty do ZWZ, a później Armii Krajowej i wyznaczony na stanowisko delegata Komendy Głównej AK do odbioru zrzutów w Okręgu Warszawskim.

W momencie wybuchu powstania warszawskiego był porucznikiem lotnictwa. W powstaniu walczył w ramach Zgrupowania „Radosław” – Batalion „Czata 49”, na terenie Woli, Starego Miasta, skąd przedostał się kanałami do Śródmieścia, następnie walczył na Górnym Czerniakowie. 15 września przeprawił się z Czerniakowa na Saską Kępę jako oficer łącznikowy ppłk. Jana Mazurkiewicza „Radosława”. Ciężko ranny wrócił na Czerniaków z pierwszym rzutem przeprawy pododdziałów 9 pułku piechoty. Poległ 19 września 1944 prowadząc kontratak resztek plutonu „Jędrasów” na ulicy Wilanowskiej. Jego zwłoki zostały ujawnione w leju po bombie przy ul. Solec 51.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 84B-2-4).

Przypisy

  1. ↑ Biogram na str. Muzeum Powstania Warszawskiego
  2. ↑ Inskrypcja na nagrobku
  3. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 185.
  4. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 17, 185.
  5. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 152, 185.
  6. ↑ Jędrzejewski 1989 ↓, s. 153, 185.
  7. ↑ Jan Kieniewicz (red.), Cmentarz Bródnowski, Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Targówek m. st. Warszawy, Warszawa 2007, s. 273

Bibliografia