Zbigniew Kiwka

W dzisiejszym świecie Zbigniew Kiwka jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy jest to aktualny temat, wybitna postać, wydarzenie historyczne czy jakikolwiek inny ważny obszar, Zbigniew Kiwka przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Uwaga ta wynika po części ze znaczenia, jakie Zbigniew Kiwka ma w codziennym życiu ludzi, a także z jego wpływu w różnych obszarach, takich jak polityka, kultura, technologia czy gospodarka. Artykuł ten ma na celu dalsze zbadanie znaczenia i wagi Zbigniew Kiwka, a także przedstawienie szczegółowej analizy jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo.

Zbigniew Kiwka (ur. 28 stycznia 1932 w miejscowości Słowik koło Lwowa, zm. 5 stycznia 2014 w Słupsku[1]) – polski prozaik i poeta.

Do 1939 roku mieszkał w miasteczku Gliniany (Tarnopolskie). Po wojnie w ramach tzw. akcji repatriacyjnej wyjechał z rodzicami do Antonówki w Szczecińskiem. Ukończył kursy prawno-ekonomiczne. Od 1946 mieszkał w Słupsku. W 1958 debiutował jako poeta na łamach czasopisma "Głos Tygodnia". Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. nagród Ministra Obrony Narodowej za powieści ,,Na początku był front" i "Dwie barwy jednej wiosny" oraz zdobywca czołowego miejsca w plebiscycie "Pióro i karabin", które dla autora było miernikiem popularności wśród czytelników. Poza wydanymi powieściami i zbiorem opowiadań jest autorem książek, które pozostały w maszynopisach, mimo nagród jakie im przypadły na różnych konkursach literackich.

Twórczość

  • Na początku był front (1963)
  • Śmierć przychodzi nocą (1963)
  • Dwie barwy jednej wiosny (1966)
  • Araukaria pana Crolla (1970)
  • Carina (1971)
  • Ostatni krok w chmurach, (1972)
  • Dzwony nad Lubianą (1979)

Przypisy

Bibliografia