Zbigniew Jasicki
W dzisiejszym świecie Zbigniew Jasicki stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona osób. Od naukowców i ekspertów w tej dziedzinie po ogół społeczeństwa, Zbigniew Jasicki przyciągnął uwagę wielu osób ze względu na swoje znaczenie i wpływ na współczesne społeczeństwo. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, konieczne jest zbadanie różnych perspektyw i opinii istniejących w tej kwestii. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Zbigniew Jasicki, analizując jego znaczenie, ewolucję w czasie i wpływ na różne aspekty codziennego życia. Od jego powstania po dzisiejsze znaczenie – odkryjemy, jak Zbigniew Jasicki odcisnął swoje piętno na świecie i nadal jest przedmiotem debat i analiz.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: elektroenergetyka | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Doktor honoris causa Politechnika Poznańska – 26 marca 1987 | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Rektor Politechniki Poznańskiej | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Zbigniew Jasicki (ur. 16 sierpnia 1915 w Zawadzie na Śląsku Cieszyńskim, zm. 9 stycznia 2001 w Krakowie[1]) – specjalista w dziedzinie sieci i układów elektroenergetycznych. Rektor dwóch politechnik: Śląskiej (w latach 1954–1956) oraz Poznańskiej (w latach 1962–1969).
Życiorys
Wykształcenie i praca zawodowa
W 1939 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, a następnie pracował w Elektrowni Miejskiej w Cieszynie[2]. Od 1940 do 1941 kierował laboratorium w Fabryce Porcelany w Boguchwale, a następnie był inżynierem w szwajcarskiej firmie „Brown-Boveri” w Tarnowie[2]. We wrześniu 1942 został wywieziony na roboty do Niemiec[2]. Od stycznia do marca 1944 był osadzony w więzieniu przy Montelupich w Krakowie[2]. W końcu 1944 przez krótki czas współpracował z oddziałami Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej na terenie powiatu miechowskiego[2].
Po zakończeniu działań wojennych wrócił do Krakowa i rozpoczął pracę przy odbudowie krajowej elektroenergetyki w Polskich Liniach Elektrycznych Dalekosiężnych[2]. W okresie 1945–1946 był kierownikiem Wydziału Budowy Sieci w Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Krakowskiego[2]. W latach 1946–1950 pełnił funkcję dyrektora naczelnego Państwowego Budownictwa Elektrycznego w Krakowie, a od sierpnia 1950 do grudnia 1952 był dyrektorem technicznym Centralnego Zarządu Energetyki w Warszawie[2]. W latach 1953–1955 kierował inspektoratem eksploatacyjnym w Ministerstwie Energetyki[2]. W okresie 1955–1962 był dyrektorem naukowym w Instytucie Energetyki w Warszawie[2]. Równocześnie, w latach 1945–1961 pracował na Politechnice Śląskiej, gdzie od listopada 1949 pełnił funkcje kierownika Katedry Sieci Elektrycznych, od 1953 dziekana Wydziału Elektrycznego, a w okresie 1954–1957 był rektorem uczelni[2]. W 1961 roku przeniósł się do Poznania i objął Katedrę Elektroenergetyki w tamtejszej Politechnice[2]. W latach 1962–69 był rektorem tej uczelni, a następnie pełnił funkcję kierownika Katedry Elektroenergetyki[2]. Był wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich[2].
Był autorem m.in. 161 publikacji oraz 4 monograficznych podręczników akademickich.
Działalność polityczna
W czerwcu 1934 wstąpił do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie” i Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej a w listopadzie tego samego roku został członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski[2]. W 1945 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a w 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2]. Od 1952 do 1961 był członkiem Komitetu Uczelnianego PZPR na Politechnice Śląskiej, a od 1964 do 1968 na Politechnice Poznańskiej[2]. W latach 1953–1960 był członkiem Komitetu Miejskiego i Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach, a w latach 1963–1969 członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu[3]
Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kw. V, rząd płn.)[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Złotym Krzyżem Zasługi[3]. Politechnika Poznańska nadała mu także tytułu doktora honoris causa[5], a cała uroczystość miała miejsce 26 marca 1987 roku.
Bibliografia
- Notka biograficzna na stronach Politechniki Poznańskiej
- Notka biograficzna na stronach Politechniki Śląskiej. polsl.pl. .
Przypisy
- ↑ Notka biograficzna na stronach wydziału elektrycznego Politechniki Śląskiej
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Informacje w BIP IPN. .
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 337. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Zbigniew Jasicki. rakowice.eu. . .
- ↑ Relacja z nadania tytułu doktora honoris causa na stronach Politechniki Poznańskiej. www2.put.poznan.pl. .
|
