W tym artykule poruszymy temat Zbigniew Engel (inżynier mechanik), który ma dziś ogromne znaczenie. Zbigniew Engel (inżynier mechanik) to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę różnych osób, wywołując debatę i kontrowersje w różnych obszarach. W tym artykule znaczenie Zbigniew Engel (inżynier mechanik) zostanie dogłębnie przeanalizowane, a także jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Zbadane zostaną różne aspekty związane ze Zbigniew Engel (inżynier mechanik), począwszy od jego historii i rozwoju, aż po możliwe konsekwencje w przyszłości. Poprzez tę analizę staramy się przedstawić globalną i kompletną wizję Zbigniew Engel (inżynier mechanik), pozwalając czytelnikowi lepiej zrozumieć złożoność i znaczenie tego tematu dzisiaj.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1933 |
Data śmierci | |
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: inżynieria środowiska, mechanika stosowana, wibroakustyka | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1962 |
Habilitacja |
1966 |
Profesura |
1978 |
Doktor honoris causa AGH w Krakowie – 2001 Politechnika Krakowska – 28 czerwca 2006 Politechnika Świętokrzyska – 28 czerwca 2012 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Zbigniew Witold Engel (ur. 1 kwietnia 1933 w Zawadach k. Żółkwi, w woj. lwowskim, zm. 2 listopada 2013[1]) – polski profesor, inżynier mechanik, twórca wibroakustyki, dr honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej[2], Politechniki Krakowskiej[3] oraz Politechniki Świętokrzyskiej[4], mecenas nauki.
Studiował mechanikę w Krakowie. Przez krótki okres był uczniem m.in. Maksymiliana T. Hubera. W roku 1962 obronił pracę doktorską, w 1966 uzyskał stopień doktora habilitowanego, w 1973 profesora nadzwyczajnego, a w 1978 profesora zwyczajnego. Wykładał mechanikę na AGH aż do roku 2004[5].
Sformułował podstawowe zadania i cele wibroakustyki. Autor lub współautor ponad 260 prac naukowych. Pochowany został na Cmentarzu w Wieliczce[5].
Od kilku lat przyznawane są Nagrody imienia Profesora Zbigniewa Engela za najlepszą pracę naukową dla młodych pracowników naukowo-dydaktycznych AGH, PK oraz PŚ[5].