W świecie Zasada Goldwatera istnieje wielka różnorodność doświadczeń, opinii i wiedzy, które przyczyniają się do wzbogacenia naszego zrozumienia i perspektyw na temat Zasada Goldwatera. Z różnych punktów widzenia i dyscyplin Zasada Goldwatera był przedmiotem zainteresowania i badań, generując debaty, postępy i refleksje, które zachęcają nas do głębszego zagłębienia się w jego znaczenie i wpływ na nasze życie. Na przestrzeni dziejów Zasada Goldwatera odgrywał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata, wpływając na nasze przekonania, decyzje i działania. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Zasada Goldwatera, zbadamy jego wielowymiarowość i odpowiemy na kluczowe pytania, które pozwolą nam lepiej zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.
Zasada Goldwatera – nieformalna nazwa zasady sformułowanej przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) w 1973 roku, uznającej za nieetyczne diagnozowanie jakichkolwiek zaburzeń psychicznych u osób publicznych, jeżeli nie zostało przeprowadzone badanie spełniające obowiązujące w psychiatrii standardy[1]. W oficjalnym dokumencie APA dotyczącym zasad etyki medycznej zasada sformułowana jest w ustępie 3 sekcji 7[2].
Zasadę sformułowano na podstawie dokumentu[1] wydanego w związku z działaniem, jakiego dopuścił się w 1964 roku magazyn „Fact”. Czasopismo to opublikowało wyniki ankiety przeprowadzonej wśród psychiatrów, którzy odpowiadali, czy ich zdaniem kandydat w wyborach prezydenckich Barry Goldwater ma kwalifikacje na stanowisko prezydenta USA. Zdaniem większości (1189) pytanych Goldwater nie kwalifikował się na urząd z powodu osobowości paranoicznej. Po przegranych wyborach Goldwater pozwał wydawcę magazynu i wygrał 75 tys. dolarów jako zadośćuczynienie poniesionych strat. Ankieta magazynu była kontrowersyjna także dla części środowiska medycznego, ponieważ żaden z ankietowanych nie przeprowadził bezpośredniego badania pacjenta, a język ankiety był potoczny[3]. Co więcej, ankietę przesłano do 12 356 psychiatrów, a odpowiedzi udzieliło 19,6% pytanych (2417)[1], co przemilczano[4].
W 2016 roku zasadę Goldwatera złamało ponad 2600[5] amerykańskich psychiatrów i psychologów, którzy podpisali manifest, w którym określili, że kandydata Republikanów Donalda Trumpa charakteryzują „zaburzenia wielkościowe, brak empatii i złośliwy narcyzm”. Manifest został skrytykowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne jako nieodpowiedzialny i nieetyczny[3].
W lutym 2017 na łamach „The New York Times” opublikowano list podpisany przez 35 psychiatrów z żądaniem odwołania zasady Goldwatera. W czerwcu tego samego roku został on ponowiony przez 22 psychiatrów, w tym Philipa Zimbardo, którzy wskazali, iż zasada ich zdaniem była przestarzała, nielogiczna, pozbawiona podstaw naukowych. Ta grupa psychologów wydała także książkę Niebezpieczny przypadek Donalda Trumpa. W odpowiedzi na ten list APA rozszerzyło zakres obowiązywania zasady Goldwatera także o wyrażanie opinii na temat zdrowia psychicznego osób publicznych i wszczęła dochodzenie w sprawie nieetycznego zachowania przynajmniej wobec jednego sygnatariusza listu[6].