Zamek Sitno
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Zamek Sitno i odkryjemy wszystko, co ten motyw ma nam do zaoferowania. Od jego początków po najnowsze zastosowania – zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie i znaczenie Zamek Sitno dzisiaj. Poznamy jego wpływ w różnych obszarach, a także opinie ekspertów w danej dziedzinie, które pomogą nam lepiej zrozumieć jego wpływ. Przygotuj się na odkrycie wszechświata możliwości i wzbogacenie swojej wiedzy o Zamek Sitno. Nie przegap tego!
 Ruiny zamku Sitno | |
| Państwo | |
|---|---|
| Zniszczono |
1711 |
Położenie na mapie kraju bańskobystrzyckiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
 48°24′06″N 18°53′13″E/48,401667 18,886944
| |
Zamek Sitno – dawny zamek obronny wzniesiony na wysokości ok. 840 m n.p.m. na wschodnim zboczu góry Sitno w Górach Szczawnickich na Słowacji. Leży na terenie gminy Ilija w powiecie Bańska Szczawnica (Kraj bańskobystrzycki).
Zamek powstał zapewne już w II połowie XIII w. jako jedna z systemu warowni królewskich, wznoszonych po najazdach tatarskich. W pierwszej połowie XVI w. należał najprawdopodobniej do królewskiej komory górniczej. Pierwsze wzmianki pisemne o nim pochodzą jednak dopiero z 1548 r., gdy zdobyły go królewskie wojska i odebrały władającemu nim rycerzowi rozbójnikowi Melchiorowi Balassy’emu (słow. Melicher Balaš). Po wygnaniu Balassy’ego zamek dostał we władanie Ján Kružic, ówczesny dowódca królewskiej załogi w Krupinie, który równocześnie trzymał zamek Čabraď. W 1629 r. król Ferdynand II przekazał „państwa” Sitno i Čabraď Piotrowi Kohary’emu jako dowód wdzięczności za jego zasługi w wojnach z Turkami. Sitno było wówczas siedzibą „państwa” feudalnego, do którego należało siedem wsi. Następnie należało ono do Koburgów.
Zamek strzegł dostępu od południa do Bańskiej Szczawnicy i innych królewskich miast górniczych. Przebudowany i znacznie umocniony w latach 1548–1552 stał się ważnym ogniwem obrony przed zagrożeniem tureckim. Po wybuchu antyhabsburskiego powstania Rakoczego w 1703 r. obsadziły go powstańcze wojska, które w 1711 r. zniszczyły go zupełnie w trakcie opuszczania. Dziś pozostaje w stanie zupełnej ruiny.
Zamek jest łatwo dostępny kilkoma szlakami turystycznymi z okolicznych miejscowości. Biegnie przezeń również ścieżka dydaktyczna im. Andreja Kmeťa z Prenčova aż na szczyt Sitna. Prawie do podnóży zamku można dojechać samochodem (boczną drogą z szosy między Bańską Szczawnicą a miejscowością Svätý Anton).
Bibliografia
- Kelemen Albert a kolektív: Štiavnické vrchy. Turistický sprievodca ČSSR, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986.
- Labuda Jozef: Sitno a jeho archeologické krásy, w: “Krásy Slovenska” R. LVI, nr 7/79, s. 316-318.
| |
