W dzisiejszym świecie Zamach na Bali (2002) to temat, który generuje duże zainteresowanie i wpływ na społeczeństwo. Od samego początku Zamach na Bali (2002) był przedmiotem debaty, badań i rozwoju, z wieloma perspektywami i podejściami. Na przestrzeni dziejów Zamach na Bali (2002) odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Zamach na Bali (2002), analizując jego implikacje w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. Dodatkowo sprawdzimy, jak Zamach na Bali (2002) ewoluował na przestrzeni czasu, dostosowując się do zmian społecznych i gospodarczych.
Pomnik pamięci ofiar zamachu na Bali | |
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Data |
12 października 2002 |
Godzina |
23:05 (UTC+08:00) |
Liczba zabitych |
204 osoby |
Liczba rannych |
209 osób |
Typ ataku |
atak samobójczy, bomba w samochodzie i inne |
Sprawca | |
Położenie na mapie Indonezji ![]() | |
![]() |
Zamach na Bali – seria zamachów terrorystycznych, dokonanych przez islamską organizację Dżama’a Islamijja, które nastąpiły 12 października 2002 w kurorcie Kuta na indonezyjskiej wyspie Bali.
Ciąg tragicznych zdarzeń zapoczątkował wybuch małej bomby, ukrytej w plecaku zamachowca-samobójcy, który spustoszył wnętrze baru „Paddy's Pub”. Podobnie, jak we wrześniu 2001 r. terroryści wybrali na cel uderzenia miejsce, w którym ich się najmniej spodziewano. Ranni i przerażeni ludzie natychmiast uciekli na ulicę, robiąc dokładnie to, czego oczekiwali terroryści. Chwilę później druga - ważąca ponad tonę i dużo silniejsza bomba - ukryta w białej ciężarówce, wybuchła przed klubem „Sari Club”. Siła eksplozji zrównała z ziemią budynek klubu, pozostawiając lej o głębokości prawie jednego metra. Pożar ogarniał kolejne budynki popularnej dzielnicy Kuta, pełnej klubów nocnych i dyskotek. Dziesiątki ofiar zamachu doznały bardzo poważnych poparzeń. Wszędzie leżały porozrywane na strzępy ciała turystów, wielu ofiar zamachu nie można zidentyfikować, bo zwłoki były zwęglone. Miejscowy szpital nie był w stanie udzielić pomocy wszystkim potrzebującym. Ognia nie udawało się ugasić przez wiele godzin. W miejscu eksplozji powstał głęboki krater. Eksplozja powybijała szyby w promieniu 500 metrów. Zniszczonych zostało 15 samochodów. Początkowo podejrzewano, że do zamachu użyto materiału wybuchowego typu C4, tj. materiału o olbrzymiej mocy, używanego przede wszystkim przez wojsko, kilkakrotnie uprzednio stosowanego w zamachach terrorystycznych na świecie (m.in. w ataku na amerykański okręt „Cole” w Adenie). W wyniku śledztwa ustalono jednak, że zamachowcy wykorzystali mieszankę chloranu potasu (wykorzystywanego m.in. do produkcji zapałek), siarki i pyłu aluminiowego.
Według oficjalnych danych w zamachu zginęły 204 osoby, w tym dwaj zamachowcy. Ofiarami byli głównie turyści w wieku 20–39 lat, spędzający wieczór w jednym z dwóch barów. Ponad 300 osób zostało ciężko poparzonych lub rannych. Jedną z ofiar była polska dziennikarka Beata Pawlak.
Świat podejrzewał, że za tymi aktami terroru stała islamska organizacja Dżama’a Islamijja, a za nią Al-Kaida. Po ponad dwóch miesiącach śledztwa prowadzonego nie tylko przez indonezyjską policję, ale również przez policję Filipin, Malezji i Tajlandii, a także przez służby specjalne Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Australii, podejrzenia te zmieniły się w pewność.
W Azji Południowo-Wschodniej aresztowano w tym czasie ponad 100 osób podejrzanych o związki z międzynarodowym terroryzmem. Wiele z nich już się przyznało do członkostwa w konspiracji, a nawet zaczęło ujawniać informacje na temat swoich szefów. Na początku grudnia dzięki takim zeznaniom indonezyjska policja aresztowała na Jawie mężczyznę podejrzanego o to, że pełnił funkcję szefa operacyjnego Dżimah Islamijii. Aresztowany nazywa się Mukhlas alias Ali Gufron. Wraz z nim ujęto 7 innych podejrzanych. Według dumnych z sukcesu indonezyjskich policjantów Mukhlas zastąpił poszukiwanego na całym świecie Riduana Isamuddina, alias Hambaliego, który był łącznikiem Al-Kaidy w Południowo-Wschodniej Azji. Wcześniej ujęto w Indonezji głównego planistę Dżimah Islamiji Imama Samudrę, który przygotował szczegółowy plan zsynchronizowanych w czasie eksplozji w centrum Kuty oraz młodszego brata Mukhlasa, Amroziego, który dostarczył furgonetkę użytą w ataku bombowym na klub nocny.
W 2008 r. trzej terroryści – Amrozi Nurhasyim, Ali Gufron oraz Imam Samudra – zostali skazani przez indonezyjski sąd na karę śmierci[1]. Wyrok wykonano przez rozstrzelanie 9 listopada 2008[2].
Państwo | Liczba ofiar |
---|---|
![]() |
88 |
![]() |
40 |
![]() |
23 |
![]() |
7 |
![]() |
6 |
![]() |
6 |
![]() |
4 |
![]() |
4 |
![]() |
3 |
![]() |
3 |
![]() |
3 |
![]() |
2 |
![]() |
2 |
![]() |
2 |
![]() |
2 |
![]() |
2 |
![]() |
1 |
![]() |
1 |
![]() |
1 |
![]() |
1 |
![]() |
1 |
![]() |
1 |
![]() |
1 |
Razem | 204 |