Zaganiacz blady

Dziś Zaganiacz blady to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii ludzie coraz bardziej zagłębiają się w różne perspektywy i podejścia do Zaganiacz blady. Jest to temat, który obejmuje różne aspekty życia, od polityki po naukę, w tym kulturę i ekonomię. Zaganiacz blady był przedmiotem badań i analiz od czasów starożytnych, a jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo nadal jest tematem o ogromnym znaczeniu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Zaganiacz blady i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, aby zapewnić pełny i aktualny pogląd na ten temat.

Zaganiacz blady
Iduna pallida[1]
(Hemprich & Ehrenberg, 1833)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

trzciniaki

Rodzaj

Iduna

Gatunek

zaganiacz blady

Synonimy
  • Curruca pallida Hemprich & Ehrenberg, 1833[2]
  • Hippolais pallida (Hemprich & Ehrenberg, 1833)[1]
Podgatunki
  • I. p. elaeica (A. Lindermayer, 1843)
  • I. p. reiseri (Hilgert, 1908)
  • I. p. pallida (Hemprich & Ehrenberg, 1833)
  • I. p. alulensis (Ash, D.J. Pearson & Bensch, 2005)
  • I. p. laeneni (Niethammer, 1955)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     przeloty

     zimowiska

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Zaganiacz blady[4] (Iduna pallida) – gatunek małego ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae), wcześniej zaliczany do pokrzewkowatych (Sylviidae). Nie jest zagrożony.

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków I. pallida[2][5]:

Dawniej za jego podgatunek uznawano też zaganiacza płowego (I. opaca), lecz badania wykazały znaczne różnice między nimi w mitochondrialnym DNA (ponad 9%), ponadto różnią się śpiewem, zachowaniem i morfologią[6].

Morfologia

Długość ciała 12–14 cm; masa ciała 8–16 g[2].

Kształtem bardzo podobny do łozówki i trzcinniczka zwyczajnego. Zgodnie z nazwą jego ubarwienie jest „blade”.

Występowanie i siedlisko

Zaganiacz blady występuje w krajach śródziemnomorskich, na Węgrzech, w zachodniej i środkowej Azji oraz wyspowo na Półwyspie Arabskim, w północnej i środkowej Afryce. Zimuje w Afryce.

Do Polski zalatuje wyjątkowo[7]. Po raz pierwszy zaobserwowany w 2018 roku; odnotowano wtedy dwa stwierdzenia – w czerwcu w Kuźnicy (powiat pucki) oraz w październiku w Krynicy Morskiej[8].

Zasiedla widne lasy i sady. W okresie godowym zamieszkuje tereny otwarte.

Pokarm

Delikatne owady jak muchy i mszyce, pająki. Lubi żerować na krzewach.

Rozród

Jaja z kolekcji muzealnej

Samica buduje gniazdo z cienkich gałązek, źdźbeł i łodyg. Część budulca owija wokół gałęzi.

Głos

Często naśladuje głosy innych ptaków. Niemal stale odzywa się miękkim „czek”, poza tym ochrypłym, szybkim „czerr” lub „czorr”.

Status i ochrona

IUCN uznaje zaganiacza bladego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). Liczebność światowej populacji, obliczona w oparciu o szacunki organizacji BirdLife International dla Europy z 2015 roku, zawiera się w przedziale 21–44 milionów dorosłych osobników. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International uznaje globalny trend liczebności populacji za stabilny[3].

Na terenie Polski zaganiacz blady jest objęty ścisłą ochroną gatunkową jako gatunek występujący naturalnie na terytorium państw Unii Europejskiej[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Iduna pallida, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b c Svensson, L.: Olivaceous Warbler (Iduna pallida). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2020. .
  3. ↑ a b Iduna pallida, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Acrocephalidae Salvin, 1882 (1838) - trzciniaki - Brush, reed and swamp warblers. Wersja: 2020-01-11. Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Bushtits, leaf warblers, reed warblers. IOC World Bird List (v11.1). . (ang.).
  6. ↑ Olivaceous Warbler (Hippolais pallida). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
  7. ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. .
  8. ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019. 
  9. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia

Linki zewnętrzne