Złotolitka lśniącobrzucha
Kwestia Złotolitka lśniącobrzucha jest dziś tematem niezwykle aktualnym. Coraz więcej osób chce dowiedzieć się więcej o Złotolitka lśniącobrzucha i jego wpływie na ich codzienne życie. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Złotolitka lśniącobrzucha, od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w dziedzinie Złotolitka lśniącobrzucha, w celu przedstawienia pełnej i obiektywnej wizji na ten temat. Oprócz tego przyjrzymy się także najnowszym trendom i nowościom związanym z Złotolitka lśniącobrzucha, tak aby czytelnik miał jak najbardziej aktualne informacje. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Złotolitka lśniącobrzucha!
| Chrysis fulgida | |
| Linnaeus, 1761 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| (bez rangi) | Holometabola |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| (bez rangi) | żądłówki |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Złotolitka lśniącobrzucha |
Złotolitka lśniącobrzucha (Chrysis fulgida) – gatunek błonkówki z rodziny złotolitkowatych.
Zasięg występowania
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Palearktyce od Europy Zach. po Azję Środkową, Chiny i rosyjski daleki wschód[1]. W Europie notowana w Austrii, na Białorusi, w Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, we Francji (w tym na Korsyce), w Hiszpanii, na Litwie, w Luksemburgu, na Łotwie, w Mołdawii, Niemczech, Norwegii (w całym kraju, choć głównie na płd.[1]), Polsce, Rumunii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, w Wielkiej Brytanii, oraz we Włoszech (w tym na Sardynii i Sycylii)[2].
W Polsce pospolita w całym kraju[3].
Budowa ciała
Samice osiągają 7–12 mm długości, samce zaś 7–11 mm[3].
Głowa oraz tułów niebieskozielone. Pierwszy tergit odwłoka u obu płci w kolorze tułowia (ważna cecha pozwalająca odróżnić ten gatunek od większości pozostałych przedstawicieli z rodzaju). U samca na drugim tergicie rozległa plama w tym samym kolorze co tułów, zaś jego pozostała część czerwona ze złotym połyskiem oraz mniej lub bardziej złociściezielonymi bokami, trzeci segment tułowia intensywnie złociścieczerwony. U samicy oba dalsze tergity złociście czerwone (bądź rzadziej zielone[1]), bez niebieskiej plamy na drugim tergicie[3].
Biologia i ekologia
Tryb życia i biotop
Aktywna od maja do końca sierpnia. Zasiedla skraje lasów, polany, łąki, wydmy śródlądowe czy ogrody, w miejscach, gdzie znajduje się martwe drewno drzew liściastych, często w pobliżu drewnianych budynków czy innych konstrukcji[1][3]. Okazjonalnie odwiedza kwiaty roślin z rodziny baldaszkowatych[1].
Odżywianie
Imago zjadają nektar. Larwy są parazytoidami gniazdowymi. Żywią się one larwami żądłówek z rodzajów Osmia, Trypoxylon, Symmorphus (kopulnik jeżynowiec, bolica stonkówka, bolica letnia i Symmorphus allobrogus[1]), Ancistrocerus (A.parietum[1]), oraz bolicy kolconogiej i Euodynerus dantici[3].