Xavier Leroux

W tym artykule zajmiemy się tematem Xavier Leroux, który jest niezwykle ważny i interesujący dla szerokiego grona czytelników. Xavier Leroux stał się w ostatnim czasie przedmiotem dyskusji i debaty, będąc przedmiotem analiz ekspertów w tej dziedzinie. W tym artykule staramy się zapewnić kompleksowy i szczegółowy obraz Xavier Leroux, odnosząc się do jego najważniejszych aspektów i oferując cenne informacje umożliwiające zrozumienie jego wpływu w różnych obszarach. Od samego początku do obecnej ewolucji Xavier Leroux wzbudził zainteresowanie profesjonalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa, dlatego istotne jest zbadanie jego natury i konsekwencji. Poprzez analityczne i rygorystyczne podejście staramy się zgłębić i pogłębić ten temat, prezentując różnorodne perspektywy i argumenty, które wzbogacają wiedzę na temat Xavier Leroux. Bez wątpienia artykuł ten aspiruje do roli informacyjnego i refleksyjnego odniesienia dla tych, którzy chcą w pełni zrozumieć to zjawisko.

Xavier Leroux
Ilustracja
Imię i nazwisko

Xavier Henry Napoleón Leroux

Data i miejsce urodzenia

11 października 1863
Velletri

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1919
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Xavier Henry Napoleón Leroux (ur. 11 października 1863 w Velletri, zm. 2 lutego 1919 w Paryżu[1][2][3]) – francuski kompozytor.

Życiorys

Syn dyrygenta orkiestry wojskowej[3]. Uczył się w Konserwatorium Paryskim u Théodore’a Dubois i Jules’a Masseneta[1][2]. W 1885 roku zdobył Grand Prix de Rome[1][2]. Podczas pobytu w Rzymie poznał Claude’a Debussy’ego i początkowo był admiratorem jego twórczości, jednak po premierze Pelesa i Melisandy w 1902 roku stał się jego antagonistą, odrzucając nowe trendy w muzyce dramatycznej[1]. Po powrocie do Francji działał w Paryżu jako autor muzyki do sztuk teatralnych, następnie zaczął pisać opery[1]. Tworzył w duchu bliskim włoskiemu weryzmowi[1]. Od 1896 roku był wykładowcą harmonii w Konserwatorium Paryskiego[1][2][3]. Od 1902 roku wydawał czasopismo „Musica”[1].

Twórczość operowa

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Evangeline (wyst. Bruksela 1885)
  • Vénus et Adonis (wyst. Paryż 1897)
  • Astarte (wyst. Paryż 1901)
  • La Reine Fiammette (wyst. Paryż 1903)
  • William Ratcliff (wyst. Nicea 1906)
  • Théodora (wyst. Monte Carlo 1907)
  • Le Chemineau (wyst. Paryż 1907)
  • Le Carillonneur (wyst. Paryż 1913)
  • La Fille de Figaro (wyst. Paryż 1914)
  • Les Cadeaux de Noël (wyst. Paryż 1915)
  • 1814 (wyst. Monte Carlo 1918)
  • Nausithoé (wyst. Nicea 1920)
  • La Plus Forte (wyst. Paryż 1924)
  • L’Ingénu (wyst. Bordeaux 1931)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 331. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2099. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 499. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne