Wojciech Żakowski
W dzisiejszym świecie Wojciech Żakowski to istotny temat, który wzbudza zainteresowanie wielu osób z różnych dziedzin. Od polityki po naukę, kulturę i technologię, Wojciech Żakowski stał się tematem ciągłej dyskusji, która generuje sprzeczne opinie i pełne pasji debaty. W całej historii Wojciech Żakowski był przedmiotem wielu badań, badań i analiz, które miały na celu rozszyfrowanie jego złożoności i konsekwencji dla społeczeństwa. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Wojciech Żakowski i jego wpływ na dzisiejszy świat.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor doktor habilitowany nauk matematycznych | |
| Specjalność: zagadnienia ciągłe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1959 – matematyka |
| Habilitacja |
1962 – matematyka |
| Profesura |
1967 (ndzw.) 1977 (zw.) |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wojciech Żakowski (ur. 9 kwietnia 1929 w Warszawie, zm. 29 maja 1993 tamże) – polski matematyk, profesor zwyczajny Politechniki Warszawskiej.
Życiorys
Syn pochodzącego z rodziny ziemiańskiej Tadeusza Żakowskiego i Anny z Brzezińskich. W 1947 zdał maturę w I Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[1], a następnie powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. Równocześnie od 1949 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Studia ukończył kolejno w 1952 i 1954. Również od 1949 był nauczycielem matematyki w szkołach średnich, a od 1950 przez rok pracował jako asystent na Politechnice Warszawskiej. Od 1951 wykładał na Wojskowej Akademii Technicznej. W 1959 przedstawił i obronił w Instytucie Matematycznym PAN przygotowaną pod kierunkiem prof. Witolda Pogorzelskiego pracę Zagadnienia ciągłe i nieciągłe w teorii funkcji analitycznych i uzyskał stopień doktora nauk matematycznych, w 1962 przedstawił tam pracę habilitacyjną O pewnych zagadnieniach brzegowych funkcji analitycznych i własnościach całek osobliwych. W 1961 zrezygnował z pracy na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1963 z wykładania na WAT. Od 1963 był docentem i kierownikiem Zakładu Metod Matematycznych Informatyki na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, w 1967 został profesorem nadzwyczajnym, a od 1969 kierownikiem zakładu w Instytucie Matematyki PW, gdzie w 1977 został profesorem zwyczajnym. Kierował Studium Podstawowych Problemów Techniki, był założycielem i dziekanem Wydziału Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej oraz prodziekanem Wydziału Elektroniki. Od 1973 do 1980 był przewodniczącym Zespołu Dydaktyczno-Wychowawczego Podstawowych Problemów Techniki przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, w latach 1975-1981 był członkiem Komitetu Nauk Matematycznych PAN. W 1978 został wybrany na trzyletnią kadencję wiceprezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Matematycznego, następnie od 1981 do 1984 był członkiem tego zarządu[2].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 94, rząd I, grób 23-30)[3].
Dorobek naukowy
Autor ponad 100 prac z zakresu zagadnień brzegowych w teorii funkcji analitycznych, równań różniczkowych i całkowych, teorii obwodów elektrycznych, metod matematycznych informatyki. Wojciech Żakowski był autorem lub współautorem podręczników matematyki dla szkół wyższych technicznych, twórca skryptów, artykułów w czasopismach branżowych i popularnonaukowych, uczestnik programów telewizyjnych.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski;
- Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Przypisy
- ↑ Nasz wiek. Gimnazjum i Liceum imienia Mikołaja Kopernika w Łodzi 1906–2006. Zarys historyczny. Wspomnienia, Henryk Władysław Skorek (red.), Łódź: I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi i Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, 2006, s. 492, ISBN 83-908655-0-5.
- ↑ Annales Societatis Mathematicae Polonae nr. 11/1993 s. 214-215
- ↑ Andrzej Liczbiński, Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 1988-2000, Wojciech Żakowski