Witold Kołodziejski

W świecie Witold Kołodziejski istnieje nieskończona liczba pytań i debat związanych z tym tematem. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Witold Kołodziejski był przedmiotem fascynacji i pytań. W tym artykule zbadamy różne aspekty Witold Kołodziejski, analizując jego najważniejsze aspekty i wpływ na różne obszary. Poprzez podejście interdyscyplinarne będziemy starali się rzucić światło na ten temat, oferując różnorodne i wzbogacające perspektywy, które przyczynią się do szerszego i głębszego zrozumienia Witold Kołodziejski.

Witold Kołodziejski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1966
Warszawa

Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Okres

od 19 września 2016
do 3 października 2022

Poprzednik

Jan Dworak

Następca

Maciej Świrski

Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Okres

od 23 października 2007
do 4 sierpnia 2010

Poprzednik

Elżbieta Kruk

Następca

Jan Dworak

Przewodniczący Rady m.st. Warszawy
Okres

od grudnia 2005
do listopada 2006

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Karol Karski

Następca

Lech Jaworski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Witold Kołodziejski (pierwszy z lewej) w 2006. Obok Elżbieta Kruk i Lech Kaczyński

Witold Czesław Kołodziejski (ur. 5 maja 1966 w Warszawie) – polski dziennikarz, polityk i samorządowiec. W latach 2007–2010 i 2016–2022 przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w latach 2015–2016 sekretarz stanu w Ministerstwie Cyfryzacji.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[1].

W 1991 był zatrudniony w biurze prasowym zarządu głównego Porozumienia Centrum, następnie był reporterem Informacyjnej Agencji Radiowej Polskiego Radia. Od 1993 pracował jako redaktor w Telewizji Polskiej. Był autorem i wydawcą programów katolickich, tj. Magazyn Katolicki, Credo, Credo 2000, Otwarte Drzwi, Między Ziemią a Niebem. Od 1999 kierował Studiem Papieskim, zajmującym się obsługą medialną podróży zagranicznych Jana Pawła II. Był również autorem i wydawcą programów poświęconych papieżowi w okresie jego choroby i pogrzebu. Został laureatem I nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmów i Programów Katolickich „Niepokalanów”.

W okresach niezasiadania w KRRiT członek Prawa i Sprawiedliwości. Z ramienia tej partii w latach 2002–2006 zasiadał w Radzie m.st. Warszawy[2], od grudnia 2005 jako jej przewodniczący. W styczniu 2006 został wybrany z rekomendacji PiS przez Senat w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a 23 października 2007 objął stanowisko jej przewodniczącego[1]. W związku z nieprzyjęciem przez Sejm i Senat sprawozdania KRRiT za 2009, potwierdzonym przez tymczasowo wykonującego obowiązki prezydenta RP, jego kadencja zakończyła się 4 sierpnia 2010.

W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego[3]. Został również wiceburmistrzem Ursynowa[4]. W 2014 i 2018 był wybierany do sejmiku na kolejne kadencje[5][6]. W 2011 i 2015 bez powodzenia kandydował do Sejmu.

18 listopada 2015 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Cyfryzacji. W lipcu 2016 został wybrany z rekomendacji PiS przez Sejm na członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji na sześcioletnią kadencję[7]. 19 września tego samego roku ponownie został przewodniczącym tej instytucji[8]. Zakończył pełnienie tej funkcji 3 października 2022[9].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014)[10].

Przypisy