Wincenty Ferreriusz

W dzisiejszym świecie Wincenty Ferreriusz to temat, który przyciąga uwagę i zainteresowanie dużej liczby ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo czy wpływ na kulturę popularną, Wincenty Ferreriusz stał się wszędzie powracającym tematem rozmów. Od debat politycznych po dyskusje akademickie, Wincenty Ferreriusz nadal jest gorącym tematem, który wywołuje emocje, opinie i refleksje we wszystkich sferach życia. Ze znaczeniem przekraczającym granice, Wincenty Ferreriusz w dalszym ciągu pozostaje przedmiotem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, konsolidując się jako temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę.

Święty
Wincenty Ferreriusz OP
prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1357, 1350 lub 1346
Walencja

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1419
Vannes

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

3 czerwca 1458
przez Kaliksta III

Wspomnienie

5 kwietnia

Atrybuty

habit dominikański, trąba lub trąby, skrzydła, płomień nad głową

Patron

Wspólnoty Walenckiej

Szczególne miejsca kultu

Katedra św. Piotra w Vannes

Multimedia w Wikimedia Commons

Wincenty Ferreriusz OP (ur. ok. 1350[1][2][3] w Walencji, zm. 5 kwietnia 1419 w Vannes) – hiszpański dominikanin, święty Kościoła katolickiego.

Życiorys

Był synem notariusza. Jego brat Bonifaci Ferrer (1350–1417) przetłumaczył Biblię na język kataloński, która została wydana drukiem w Walencji w roku 1478 (Biblia Valenciana).

W 1367 roku wstąpił do klasztoru Zakonu Kaznodziejskiego w Walencji. Śluby zakonne złożył rok później[4]. Po ukończeniu studiów filozoficznych, teologicznych i logiki rozpoczął pracę jako wykładowca i podjął się głoszenia Ewangelii. Na uniwersytecie Estudi General w Lleidze uzyskał doktorat. Przebywał W Barcelonie, a od 1394 do 1399 roku był spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII. Po ciężkiej chorobie, na którą zapadł w 1398 roku, został wędrownym kaznodzieją. Realizował swoje powołanie przemierzając m.in. tereny obecnej Hiszpanii, Włoch, Francji, Anglii, Irlandii i Szkocji[3]. Występował przeciwko katarom i waldensom, głosił także nadejście Antychrysta, czym zyskał sobie przydomek „anioła Apokalipsy”. Zabiegał o położenie kresu wielkiej schizmie zachodniej.

W ikonografii przedstawia się go habicie dominikańskim, jako anioła Apokalipsy z trąbą i płomieniem na czole. Atrybutem Wincentego Ferreriusza jest koń[4]

Jego wstawiennictwu przypisywane jest opanowanie epidemii cholery w Neapolu w 1836 roku[2].

Grób Wincentego Ferreriusza znajduje się w katedrze św. Piotra w Vannes w Bretanii we Francji, która jest miejscem szczególnego kultu świętego.

W kościele świętej Anastazji w Weronie znajduje się ołtarz świętego[5]. W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne św. Wincentego Ferreriusza przypada na jego dies natalis (5 kwietnia).

Dzieła

  • Traktat o życiu duchowym,
  • Kazania,
  • Traktat przeciwko schizmie,
  • Traktat przeciwko Żydom,
  • Traktat dla tych, którzy cierpią pokusy przeciwko wierze.

Modlitwa Świętego

„Aniele Boży, stróżu mój, mnie Tobie z dobroci Boskiej poleconego strzeż rządź i kieruj. Amen” [6].

Upamiętnienie

Kościół pw. św. Wincentego Ferreriusza w Borzęcinie Dużym

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Hugo Hoever SOCist: Żywoty świętych Pańskich. przekład Zbigniew Pniewski. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 124/125.
  2. ↑ a b Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 32/36. ISBN 978-83-7558-293-2.
  3. ↑ a b ks. Karol Schrödl: Św. Wincenty Ferreriusz. . (pol.).
  4. ↑ a b Święty Wincenty Ferreriusz, prezbiter. .
  5. ↑ Associazione Chiese Vive: La chiesa di Sant’Anastasia. chieseverona.it. . (wł.).
  6. ↑ S. Vinc. Ferr. Aug. Wind. 1729 III pag. 263

Bibliografia

  • Hugo Hoever (SOCist): Żywoty świętych Pańskich. przekład Zbigniew Pniewski. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 124/125.
  • Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 32/36. ISBN 978-83-7558-293-2.

Linki zewnętrzne