Willem van Keppel
W tym artykule zajmiemy się kwestią Willem van Keppel, która wywarła ogromny wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Willem van Keppel wzbudził zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, zarówno akademickich, jak i zawodowych. Z biegiem lat Willem van Keppel ewoluował i zyskał na znaczeniu w różnych kontekstach, powodując znaczące zmiany w sposobie interakcji i funkcjonowania ludzi w swoim środowisku. W tym artykule zbadamy różne aspekty Willem van Keppel i przeanalizujemy jego wpływ dzisiaj.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1702 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 grudnia 1754 |
| Ambasador Wielkiej Brytanii we Francji | |
| Okres |
od 1748 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Willem Anne van Keppel (ur. 5 czerwca 1702 w Whitehall w Londynie, zm. 22 grudnia 1754 w Paryżu) – brytyjski arystokrata, polityk, wojskowy i dyplomata, syn Arnolda van Keppela, 1. hrabiego Albemarle, i Gertrudy van der Duyn, córki Adama van der Duyn. Został ochrzczony 16 czerwca 1702 w kościele St. Martin-in-the-Fields w Londynie. Jego matką chrzestną była królowa Anna Stuart.
Życiorys
25 sierpnia 1717 w wieku 15 lat został podpułkownikiem 1 regimentu Gwardii Pieszej (1st Regiment of Foot Guards). Po śmierci ojca w 1718 odziedziczył tytuł hrabiego Albemarle i zasiadł w Izbie Lordów. W latach 1722–1751 pełnił urząd Lorda of Bedchambera Jerzego II. W latach 1724–1734 był adiutantem królów Jerzego I i Jerzego II. 18 maja 1725 został kawalerem Orderu Łaźni. Zrezygnował z tego orderu 12 lipca 1750, kiedy został kawalerem Orderu Podwiązki. Dokładnie rok później wszedł w skład Tajnej Rady.
Albemarle piął się również po szczeblach kariery wojskowej. 4 czerwca 1733 został pułkownikiem 3. plutonu Gwardii Konnej (3rd troop of Horse Guards). 2 lipca 1739 otrzymał rangę generała-brygadiera. 20 lutego 1742 był już generałem-majorem. Kolejny awans otrzymał 26 lutego 1744. Został wtedy generałem-porucznikiem. W latach 1744–1754 był pułkownikiem Coldstream Guards. Brał udział w bitwach pod Dettingen (27 czerwca 1743), Fontenoy (11 maja 1747) i Culloden (16 kwietnia 1746). Po tej ostatniej bitwie został mianowany Głównodowodzącym w Szkocji.
Był jednym z założycieli londyńskiego Foundling Hospital. Od 26 września 1737 do śmierci był gubernatorem Wirginii.
Od 1748 był brytyjskim ambasadorem w Paryżu. Zmarł podczas pełnienia urzędu.
Życie prywatne
21 lutego 1722 w Caversham w hrabstwie Oxfordshire poślubił lady Anne Lennox (24 czerwca 1703 – 20 października 1789), córkę Charlesa Lennoxa, 1. księcia Richmond i Lennox, oraz Anne Brudenell, córki Francisa Brudenella, lorda Brudenell. Willem i Anne mieli razem czterech synów i trzy córki:
- George Keppel (5 kwietnia 1724 – 13 października 1772), 3. hrabia Albemarle
- Augustus Keppel (2 kwietnia 1725 – 3 października 1786), 1. wicehrabia Keppel
- William Keppel (5 listopada 1727 – marzec 1782)
- Frederick Keppel (19 stycznia 1728 – 27 grudnia 1777), biskup Exeter
- Caroline Keppel (ok. 1734 – ?), żona Roberta Adaira, miała syna, dyplomatę Roberta Adaira, i córkę, która poślubiła 5. wicehrabiego Barrington
- Elizabeth Keppel (15 listopada 1739 – 2 listopada 1768), żona Francisa Russella, markiza Tavistock, miała dzieci
Opinia
Jako jeden z nielicznych związanych z Dworem arystokratów epoki georgiańskiej, lord Albemarle doczekał się pochlebnych opinii na swój temat. Horace Walpole napisał o nim, że był człowiekiem wspaniałej postawy i wielkich manier. Jean-François Marmontel pisał, że hrabia był nazywany „galant homme”, był szlachetny, uczuciowy, hojny, lojalny, uprzejmy i wspaniałomyślny. Łączył w sobie to co najlepsze z narodu angielskiego i francuskiego[potrzebny przypis].