Wiktor Kuckiewicz

W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Wiktor Kuckiewicz, badając jego różne aspekty i możliwe implikacje. Wiktor Kuckiewicz to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, a jego znaczenia i wpływu nie można lekceważyć. Na tych stronach będziemy badać Wiktor Kuckiewicz z różnych perspektyw, od jego początków po dzień dzisiejszy, łącznie z jego możliwymi przyszłymi ewolucjami. Zajmiemy się zarówno jego najbardziej pozytywnymi aspektami, jak i wyzwaniami, jakie stwarza, aby zaoferować pełny i zrównoważony pogląd na Wiktor Kuckiewicz. Mamy nadzieję, że niniejsza analiza przyczyni się do wzbogacenia wiedzy na ten temat i zainspiruje do konstruktywnej debaty na ten temat.

Wiktor Kuckiewicz
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data urodzenia

27 czerwca 1877

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Generalnego „Łódź”,
4 Pułk Saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Wiktor Kuckiewicz (ur. 27 czerwca 1877, zm. 1940 w ZSRR) – polski inżynier, podpułkownik saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 27 czerwca 1877 jako syn Narcyza[1].

Przed 1913 sprawował stanowisko inżyniera miejskiego w Łodzi[2][3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 3 kwietnia 1919 w stopniu podporucznika został przyjęty do Wojska Polskiego w grupie byłych oficerów Korpusów Polskich i armii rosyjskiej oraz jednocześnie przydzielony do Zarządu Budownictwa w Dowództwie Okręgu Generalnego „Łódź”[4]. Został awansowany na stopień podpułkownika w korpusie oficerów zawodowych inżynierów i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W 1923, 1924 był przydzielony jako oficer rezerwowy 4 pułku saperów w Sandomierzu[7][8]. W 1934 jako podpułkownik rezerwy saperów w grupie oficerów pospolitego ruszenia był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr II jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sarny[9].

Na przełomie lat 20./30. zamieszkiwał w Łodzi przy ulicy Gabriela Narutowicza 42[10][11].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 66/1-100 oznaczony numerem 1631)[12]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Wiktor Kuckiewicz. wbh.wp.mil.pl. .
  2. ↑ Kanalizacja i wodociągi w Łodzi. „Nowa Gazeta Łódzka”, s. 1, Nr 53 z 24 października 1913. 
  3. ↑ Kronika. W sprawie kanalizacji i wodociągów. „Nowa Gazeta Łódzka”, s. 3, Nr 69 z 26 marca 1914. 
  4. ↑ 1349. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 1014, Nr 42 z 15 kwietnia 1919. 
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 914.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 837.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 881.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 804.
  9. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 280, 870.
  10. ↑ Przymusowe licytacje. „Ilustrowana Republika”, s. 10, Nr 5 z 5 stycznia 1928. 
  11. ↑ 312. Pismo okólne Urzędu Wojewódzkiego Łódzkiego. „Łódzki Dziennik Wojewódzki”, s. 622, Nr 23 z 15 listopada 1933. 
  12. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 49. .

Bibliografia