Wiesław Paweł Szymański

Dzisiaj porozmawiamy o Wiesław Paweł Szymański, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i debatę. Wiesław Paweł Szymański to problem, który dotyka ludzi w każdym wieku, każdej płci i klasy społecznej, ponieważ ma znaczenie w różnych obszarach codziennego życia. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i aspektom związanym z Wiesław Paweł Szymański, analizując jego możliwe konsekwencje, implikacje i możliwe rozwiązania. Aby zaoferować całościowe spojrzenie na Wiesław Paweł Szymański, zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na obecne społeczeństwo. Dołącz do nas w tej podróży, aby lepiej zrozumieć Wiesław Paweł Szymański i jego wpływ na nasz świat!

Ten artykuł dotyczy polskiego historyka literatury. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Wiesław Paweł Szymański
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1932
Częstochowa

Data i miejsce śmierci

12 października 2017
Kraków

profesor nauk filologicznych
Specjalność: historia literatury polskiej
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

1969

Habilitacja

1973

Profesura

1989

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Wiesław Paweł Szymański (ur. 18 lutego 1932 w Częstochowie, zm. 12 października 2017 w Krakowie) – polski krytyk literacki, historyk literatury, prozaik, pracownik naukowy. Od 1989 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Debiutował na łamach Tygodnika Powszechnego w 1953. W latach 1972–1975 był lektorem i wykładowcą literatury polskiej w Nancy we Francji. Rozprawy, artykuły i recenzje drukował m.in. w czasopismach: Miesięcznik Literacki, Poezja, Twórczość, Tygodnik Powszechny, Współczesność, Znak, Życie Literackie.

W 1969 obronił rozprawę doktorską napisaną pod kierunkiem prof. Kazimierza Wyki zatytułowaną Z dziejów czasopism literackich w dwudziestoleciu międzywojennym. W tym samym roku rozpoczął pracę na UJ. W 1973 habilitował się na podstawie rozprawy Neosymbolizm – o awangardowej poezji polskiej w latach trzydziestych. W 1989 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 2000 został mianowany profesorem zwyczajnym[1]. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz PEN Clubu[2].

W zakresie historii literatury specjalizował się w szeroko rozumianym piśmiennictwie dwudziestolecia międzywojennego.

Pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie[3].

Twórczość

Rozprawy, eseje i szkice:

  • Ballady przed burzą, Warszawa, PIW, 1961
  • Od metafory do heroizmu, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1967
  • Z dziejów czasopism literackich w dwudziestoleciu międzywojennym, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1970
  • Świadomość estetyczna polskiej awangardy. O "Zwrotnicy", Kraków, PWN, 1971
  • Konstanty Ildefons Gałczyński zarys monograficzny, Warszawa, PIW, 1972
  • Neosymbolizm. O awangardowej poezji polskiej w latach trzydziestych, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1973
  • Outsiderzy i słowiarze, Wrocław, Ossolineum, 1973
  • Julian Przyboś zarys monograficzny, Warszawa, PIW, 1978
  • Z mroku korzeni. Studium o poezji Karola Wojtyły, Kalwaria Zebrzydowska, Calvarianum, 1989
  • Rozmowy z pisarzami. Wywiady, Kraków, Znak, 1981
  • "Odrodzenie" i "Twórczość" w Krakowie, Wrocław, Ossolineum, 1981
  • Ostatni romans, Kraków, Universitas, 1991
  • Uroki dworu, Kraków, Wydawnictwo Arka, 1993
  • Cena prawdy, Kraków, Wydawnictwo Arcana, 1996
  • Moje dwudziestolecie, Kraków, Wydawnictwo Arcana1998
  • Sam na sam z wierszem, Kraków, Wydawnictwo Arcana, 2000
  • Ogród plewiony, Kraków, Księgarnia Akademicka, 2003
  • Między ciemnością a świtem, Kraków, Księgarnia Akademicka, 2005
  • Przeszłość jest to dziś, Kraków, Księgarnia Akademicka, 2012

Powieści:

  • Niedźwiedź w katedrze, Warszawa, Czytelnik, 1981
  • Chwila bez godziny, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1982
  • Listy nad wodami, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1987
  • Wysokie schody, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 1990

Odznaczenia

W 2016 roku odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 15.07.2016, poz. 654)

Przypisy

  1. ↑ Zmarł profesor dr hab. Wiesław Paweł Szymański
  2. ↑ Pisarze pod Wawelem. Członkowie krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Informator Bibliograficzny, Universitas, Kraków 1992.
  3. ↑ Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 290, ISBN 978-83-233-4527-5.