Wenera 2MW-1 No. 3
W dzisiejszym świecie Wenera 2MW-1 No. 3 odgrywa istotną rolę w różnych aspektach codziennego życia. Od dziedziny technologii po politykę, poprzez kulturę i społeczeństwo, Wenera 2MW-1 No. 3 stał się tematem istotnego zainteresowania, który generuje ciągłe opinie i badania. Celem tego artykułu jest analiza różnych aspektów związanych ze Wenera 2MW-1 No. 3, od jego znaczenia w gospodarce światowej po wpływ na podejmowanie indywidualnych decyzji. Idąc tym tropem, zbadamy wpływ, jaki Wenera 2MW-1 No. 3 ma na nasze życie, a także konsekwencje, jakie ma na przyszłość.
| Inne nazwy |
2MV-1 No.1, Sputnik 19, 1962 Alpha Pi 1, S00371 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1962-040A |
| Państwo | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
168 km |
| Apogeum |
221 km |
| Okres obiegu |
88,7 min |
| Nachylenie |
64,9° |
| Mimośród |
0,00403 |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
25 sierpnia 1962 02:18:45[1] UTC |
| Koniec misji |
25 sierpnia 1962 |
| Powrót do atmosfery |
28 sierpnia 1962 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
890 kg |
Wenera 2MW-1 No. 3 (również: Sputnik 19) – radziecka niedoszła sonda Wenus. Celem misji było wejście w atmosferę i lądowanie na powierzchni Wenus. Z powodu zbyt krótkiej pracy ostatniego, czwartego członu rakiety (45 zamiast 240 sekund), sonda pozostała na orbicie okołoziemskiej. Mimo tej awarii, Nikołaj Kamanin – szef treningu radzieckich kosmonautów – zanotował w swoich pamiętnikach zadowolenie z pomyślnego osiągnięcia orbity, gdyż pozwoliło to wizytującym start przyszłym kosmonautkom zachować zaufanie do rakiety nośnej, którą miały w przyszłości lecieć. Trzy dni po starcie sonda weszła w atmosferę ziemską i spłonęła.
Przypisy
- ↑ Za Jonathan's Space Home Page. NSSDC Master Catalog podaje 02:52
Bibliografia
- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)
| Program Wenera (1961-1983) | |
|---|---|
| Program Wenera-D (2029-) |
|
